SURINAME BLUE BLOOD IS BLACK BLOOD MUSEUM

OPENING Suriname Blue Blood Is Black Blood Museum:

Zwarten niet langer stigmatiseren als slaven

 

 

 

 

http://api.ning.com/files/IiBBd8ZCfmXttY62stp4uvzmO8yiAM07QNmk2uzFc3pAbCqEYYo9*eptd3Ssh*OM9Vmc4dZUXkG55yUOTr1N9BB5Nr9ZZZSS/jacobusvanderwerff2.jpg

[Jacobus van der Werff, de in Suriname geboren neef van Maria Susanna Du Plessis (1739-1795) te Utrecht had uitsluitend Europese voorouders, maar oogde klassiek Afrikaans. Zijn oma was de zus van Mw. Audra, Charlotte van der Lith (1700-1753). De Surinaams-Europese slaven houders elite behoorde tot de Europese elite die als zwart en bruin van huid werd beschreven]

OPENING Suriname Blue Blood Is Black Blood Museum: Zwarten niet langer stigmatiseren als slaven

• egmondcodfried 27 June Permalink
  

  Persbericht:
  OPENING SURINAME BLUE BLOOD IS BLACK BLOOD MUSEUM EGMOND CODFRIED (Paramaribo, 1959), schrijver en publicist, is de curator en de ontdekker van de Blauw Bloed is Zwart Bloed Theorie (2005) welke stelt dat Europa van 1100 tot 1848 gedomineerd werd door een elite die als zwart en bruin van huid werd beschreven. Hij toont zijn collectie van reproducties van vaak onbekende historische portretten en is daarmee het enige museum dat zich buigt over het werkelijke uiterlijk van historische figuren. Prins Willem I van Oranje (1533-1584) wordt beschreven als ‘Meer bruin dan wit,’en als ‘Bruyn van verve ende baerde.’ (Beresteyn 1933: 1) Sommigen van hen, waar onder ook Willem van Oranje, zijn schoonvader Maurits van Saxen, en Jane Austen (1775-1817) hadden naast de bruine en zwarte gelaatskleur ook (sterke) klassieke Afrikaanse gelaatstrekken, dikke prognastische lippen en/of brede neuzen, naast kroes haar; welke trekken toen stonden voor puur adellijk bloed: Blauw Bloed. Zij waren afstammelingen van de Blauwe Mannen, de zwarte en bruine oorspronkelijke Europeanen die 45.000 jaar geleden uit Afrika kwamen (Grimaldi Mens), en waarvan een deel zich tussen 1100 en 1200 uitriepen tot een adel, dus echte Europeanen. Onderling huwen ter behoud van kleur en een adellijke levensstijl was een vereiste. Zij wierpen zich op als beschermers tegen de invallende Noormannen, civiliseerden en kerstenden de witte Europeanen, die pas sinds 6000 jaar geleden uit Centraal Azië kwamen, en die zij voortaan ook exploiteerden als hun lijfeigenen en horigen. Kenmerkend voor hun overheersing was het wreed smoren van verzet en wrede straffen als vierendelen, radbraken, en het opensnijden van de buik waarbij de darmen nog verbonden aan het lijf in het vuur werden geworpen. Maar de wreedste straf moet wel het publiekelijk levend villen zijn. Er bestond daarom tot 1848 een Europese handel in mensenhuiden en deze werden industrieel verwerkt tot boekenkaften, kleding en zelfs schoenen voor de elite. Kerkdeuren werden bespannen met mensenhuid, wat verder aantoont dat de onderwerping van de lijfeigenen door de adel als door god gewild zou zijn. Er was sprake van een kastenmaatschappij met de witten als de kastelozen. Deze informatie illustreert beter waarom er behoefte was aan een Verklaring van de Rechten van de Mens (1760), want de witte lijfeigenen vroegen hun adellijke meesters om als mensen gezien te worden. Tegen die tijd verzonnen Verlichte burgerlijke ‘wetenschappers’ behorende tot de Zwarte intellectuele elite, de fictie van menselijke rassen en plaatsten om strategische redenen, de witte meerderheid aan de top van de evolutionaire ladder, en de Moor helemaal onderaan, net boven de Mensapen. De Moor (Othello, Mr. Elton, Zwarte Madonna’s, en de heraldische Moortjes) symboliseert adel en Zwarte Superioriteit. Hiermee gaf men dus weer hoe men precies dacht over de hoge Adel en hun Zwarte Superioriteit. De Franse Revolutie (1789-1794) vormde een aanzet en bracht de burgerlijke, kapitalistische elite aan de macht, maar voor het arme volk veranderde er bar weinig. Vanwege restauraties als die van Napoleon, duurde het pas tot de laatste revoluties van 1848 dat de witte Europeanen emancipeerden en de adel hun ‘privileges’ verloren. Jane Austen (1775-1817) werd als ‘brunette of complexion, en als ‘a brown, not a pink colour’ beschreven, en maakte al haar romanpersonages licht bruin, bruin, zeer bruin en zwart van gelaatskleur. Zij schreef tegen de verandering van status van Zwarte Europeanen. Ook de Surinaamse gouverneurs en planters behoorden tot deze gekleurde elite en adel. Na 1848 werd de geschiedenis revisionistisch, en dus wit geverfd. Hierbij maakte men gebruik van de modieuze, propagandistische portretten van de zwarte en bruine elite, die zich soms in het echte leven ook wit verfde en het gelaat bleekte; om een valse, gewitte geschiedenis te creëren. Het nut van de Blauw Bloed Theorie is een deconstructie van de revisionistische geschiedenis en een deconstructie van racisme tegen de Zwarte mens, welke oorzaak in de wrede, maar civiliserende en kerstenende overheersing van witten door Zwarten gezocht moet worden. Witten vrezen en haten Zwarten omdat zij ooit door hen werden overheerst. Racisme is een bevrijdingsideologie. Alle onwetenschappelijke theorieën over mensenrassen, schedelmetingen etc zijn bedoeld om deze historische Zwarten wit te maken en de geschiedenis van de Zwarte Superioriteit te verbergen. Dit nieuwe museum, in een trappenhuis van zijn woning, Eemstraat 36 te Den Haag, met de zegen van verhuurder Vestia Den Haag Zuid Oost, en alleen op afspraak te bezoeken; is voor iedereen toegankelijk, daarom betaalt men ook maar € 1 per persoon. Men kan kennis nemen van de portretten van de Zwarte heersers en hun Zwarte koninginnen. Er zijn reproducties van portretten van adel en slavenmeesters die eerder niet openbaar te zien waren of verborgen zijn in familie en wetenschappelijke collecties vanwege het zwarte uiterlijk. Tevens zal men postkaarten en studies kunnen kopen. Dit Haagse museum moet leidden tot de oprichting van een Suriname Blue Blood Is Black Blood Museum in Suriname in 2013. bluebloodisblackblood.blogspot.com.bluebloodisblackblood@hotmail.com
  
  Informatie: Egmond Codfried /068427799
  15 juni 2012
• egmondcodfried 27 June Permalink
  

  [quote]NAS krijgt onderzoekscollectie van afrocentrist Codfried
  24 Jun, 18:00
  
  In de conferentiezaal van het Nationaal Archief Suriname houdt de afrocentrist Egmond Codfired vanavond een voordracht over 'black history'. Vanavond houdt de afrocentrist Egmond Codfried in het Nationaal Archief Suriname (NAS) een voordracht over ‘black history’. In zijn lezing wil Codfried de samenleving meer inzicht geven in deze wetenschap en de resultaten van zijn onderzoek presenteren. Aansluitend draagt de wetenschapper officieel een onderzoekscollectie over aan het NAS.
  
  Codfried, een van oorsprong Surinaamse onderzoeker en schrijver, heeft onderzoek gedaan naar de etniciteit van Surinaamse gouverneurs en planters en van de Europese adellijke en koninklijke elite. Daarbij heeft hij persoonsbeschrijvingen en portretten vanaf de vijftiende eeuw bestudeerd.
  
  Zo is Codfried tot de ontdekking gekomen dat beroemdheden uit de Europese geschiedenis als Alexander Poesjkin, Jane Austen, Belle van Zuylen en Ludwig von Beethoven negroïde voorouders hebben. Ook zijn volgens hem tal van geschilderde portretten van gepigmenteerde adellijke personen stelselmatig ‘gewit’. Codfried is ervan overtuigd dat hiermee aan geschiedvervalsing is gedaan en trekt daaruit stevige conclusies. In een persbericht over de lezing van vanavond schrijft het NAS dat Codfried “de mening is toegedaan dat dit onderzoek de oorzaak van racisme tegen zwarte en gekleurde mensen blootlegt.“
  
  Afrocentrisme is een vorm van wetenschap die de Afrikaanse mens als uitgangspunt kiest. De wetenschappers beschouwen de mensheid vanuit de visuele negroïde kenmerken van de mens. Ook al omdat volgens hen vast staat dat de eerste mens in Afrika leefde.
  
  De wetenschappelijke richting kwam in het begin van de vorige eeuw tot ontwikkeling onder invloed van zwarte en gekleurde onderzoekers in Noord-Amerika en het Caribisch gebied. Hun doel was om tegen de dominante eurocentrische wetenschap in te gaan waarin juist de blanke, witte mens centraal staat. De bevindingen van afrocentristen zijn van begin af aan niet onomstreden. [/quote]
• egmondcodfried 11 July Permalink
  

  Suriname opgeschrikt door 'ontruiming Fort Zeelandia' (update)
  24 May 2012, 14:15
  
  Het Fort Zeelandia moet per 1 september worden ontruimd. Eugene van der San, directeur van het Kabinet van de president heeft Stanley Sidoel, directeur Cultuur, schriftelijk gevraagd 'alle panden op het Fort Zeelandia Complex in te leveren c.q. terug te brengen in de schoot van het beleidscentrum'. De brief is van 21 mei 2012.
  
  Dit bericht verspreidt zich via het internet en heeft veel Surinamers opgeschrikt. Kunstenaar Erwin de Vries zegt aan Starnieuws dat hij hoopt dat het bericht niet waar is. Hij probeert president Desi Bouterse te spreken, maar komt niet verder dan zijn secretaresse. Directeur Stanley Sidoel zegt tegen Starnieuws: "Ik bevestig dat ik een nota van het kabinet van de president heb ontvangen, van dhr. Eugene van der San. Ik ben gevraagd mijn inzichten te geven over de bestemmingswijziging van het complex en de gebouwen van het Fort Zeelandia." Sidoel zegt dat hij "normaal zijn werk doet en heel gauw, nog deze week" zijn bevindingen kenbaar zal maken aan het kabinet van de president. Starnieuws verneemt dat hij over deze kwestie in bespreking is met verschillende organisaties.
  
  In het artikel dat gepubliceerd is in Obsession Magazine staat dat Cultureel adviseur van de president, Paul Middellijn, een nota heeft opgesteld over de bestemming van het complex en de gebouwen. “In een brief aan zijn bestuur schrijft Stephen Fokké vandaag, woensdag 23 mei, onder andere: ‘We zeggen dank aan dhr. Middellijn voor 15 jaar lang hard werken voor behoud van ons erfgoed. Alle instanties zullen met hun achterban/besturen deze kwestie bespreken en hun standpunten kenbaar maken aan de directeur Cultuur. Dit is een vrij ernstige zaak en grijpt diep in het werk van alle gebruikers op het Complex”, staat in het artikel met als kop ‘Fort Zeelandia moet 1 september ontruimd zijn – Fort moet teruggebracht worden ‘in de schoot van het beleidscentrum’ – St Gebouwd Erfgoed Suriname onaangenaam verrast’.
  
  Inzichten regering
  Het artikel vervolgt met: “Sommigen panden, in het bijzonder de panden van het Surinaams Museum zullen reeds veel eerder, binnen een maand tijd ‘ingeleverd’/'gevorderd’ dienen te worden. Het ‘doel van de actie is: (…) een nieuwe culturele invulling geven aan het Complex, die past bij de inzichten van de regering. Dit houdt o.a. in dat alle gebouwen bemand zullen worden en actief zullen bijdragen aan het vormen van de culturele display van Suriname’.”
  
  Ook de nieuwe bestemmingen van de gebouwen staan aangegeven in het artikel van Obsession Magazine. Zo wordt de officierswoning waar Cultuurstudies is gehuisvest, het kantoor van de vicepresident. Het kantoor Surinaams Museum wordt Sranan Tori Academia/Sur. literatuur Centrum; Het gebouw SGES/Stadsherstel wordt Oso Dresi/cultureel Centrum annex expo muziek instrumenten uit organisch materiaal, terwijl het onderkomen van de Educatieve dienst Surinaams Museum het kantoor van Paul Middellijn wordt. Volgens het bericht mag het Nola Hatterman Instituut “voorlopig nog heel even” daar gehuisvest blijven. Het pand van de Staatsraad is ‘ter overweging’. Het eigenlijke fort, waarin het Surinaams Museum is ondergebracht, wordt het Carifesta Cultural Centrum c.q. Carifesta 2013 Hoofdkwartier.
  
  In de nota wordt naar de gebruikers van officierswoning 7 (SGES/Commissie Monumentenzorg etc.) verwezen met “een club die maar enkele keren per jaar samenkomt en die een compleet gebouw bezet.” De mail met deze informatie wordt met bezorgde kanttekeningen naar zoveel mogelijk personen gestuurd.
• egmondcodfried 11 July Permalink
  

  
  Stadsverfraaiingsproject Fort Zeelandia-complex
  vrijdag, 25 mei 2012 04:19
  
  
  Paramaribo - De directeur van de Stichting Surinaams Museum heeft een onderhoud gehad met een afvaardiging van de regering over het ontruimen van het Fort Zeelandia complex. Na dit onderhoud heeft hij deze kwestie samen met de mensen van de stichting in beraad genomen. Het is echter niet gelukt om vóór het ter perse gaan te achterhalen wat het ...
  
  resultaat van het beraad is. Alle panden op het Fort Zeelandia complex moeten per 1 september ontruimd zijn. Dit deelde de directeur van het Kabinet van de President, Eugène van der San, mee aan de directeur van Directoraat Cultuur, Stanley Sidoel.
  
  Dit gebeurde per brief op 21 mei jongstleden. De ontruiming van enkele panden, in het bijzonder de panden van het Surinaams Museum, zal binnen een kortere periode, een maand, moeten geschieden. De officierswoning (Cultuurstudies) wordt het kantoor voor de vice-president, terwijl het kantoor van het Surinaams Museum, Sranan Tori Academia/Sur. Literatuur Centrum wordt.
  
  De panden op het Fort Zeelandia complex zijn van historische waarde. Deze gebouwen dateren uit de 18e eeuw. Binnen enkele maanden zullen de panden, waaronder het huidige fort, voor andere doeleinden gebruikt worden. Het gebouw Surinaams Gebouwd Erfgoed Suriname (SGES) wordt Oso Dresi/ Cultureel Centrum en expo muziekinstrumenten uit organisch materiaal.
  
  Verder wordt het huidige onderkomen van de Educatieve Dienst Surinaams Museum het kantoor van Paul Middellijn. Het Surinaams Museum wordt voortaan het Carifesta Cultureel Centrum of eventueel Carifesta 2013 Hoofdkwartier. Het Nola Hatterman Instituut is voorlopig nog safe, terwijl het nog onduidelijk is wat er met het gebouw van de Staatsraad zal gebeuren.
  
  Eerder dit jaar werden de heren J. van Putten en H. van Petten, onder wier beheer de voormalige officierswoning valt, geconfronteerd met de ontruiming van het pand. Per 1 april moesten ze het pand ontruimen. Het gevolg van deze ontruiming zou volgens de medebeheerder H. van Petten zijn , dat het educatief gedeelte van het museum zal verdwijnen, terwijl het monumentaal gedeelte behouden zou blijven. Dertig jaren geleden moest het museum het pand ook al ontruimen.
  
  In 1995 kreeg het museum toestemming het pand wederom te betrekken. Het maandblad Obsession Magazine publiceerde deze week een artikel, waarin vermeld staat dat de cultureel adviseur van de President, Paul Middellijn, een nota heeft opgesteld, waarin hij zijn plannen kenbaar maakt via de directeur van het Kabinet van de President. Aan de directeur Cultuur is gevraagd om advies uit te brengen met betrekking tot de consequenties van het voornemen.
• egmondcodfried 21 July Permalink
  

  http://www.iisr.nl/cmsdetail.aspx?idrecordtarget=115
  
  https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHQbnIc7P3DpfkX4X_jYtTyrWMqO4rRh30RzFONtN2x9kzXy0oNyRhgXSkCleFrR7egJ8siak6OpooOh47OWjCDz-C1p7zvN1dGNO7BSZ2dB-E6Dzj6NSbU7srI4M1qQAw2WlFmYdbBBBZ/s400/acwws2012+200.jpg
  
  Hilde Neus, uiterst links, geflankeerd door haar Surinaamse fans.
  
  [quote]Discussie Hilde Neus en Sandew Hira
  
  In De Ware Tijd van 2 juli heeft Hilde Neus kritiek op mijn werk geuit in een artikel getiteld “De wetenschap van Sandew Hira”. Ik juich deze ontwikkeling van harte toe. Kritiek is de essentie van een democratie en van een gezonde wetenschapsbeoefening.
  Het eerste punt van kritiek van Neus is dat ik de vrijheid van meningsuiting zou beperken. Ze schrijft: “Hij prijst de nieuwe hoogleraar slavernijgeschiedenis Stephen Small omdat iedereen van hem mag zeggen en denken wat ie wil. Je hoeft het niet met hem eens te zijn. Maar Hira kijkt hier zélf helaas niet in de spiegel. Andere wetenschappers geeft hij een veeg uit de pan.” Neus maakt hier een beginnersfout in de wetenschap.
  
  De vrijheid van meningsuiting heeft te maken met toegang tot een podium: een krant, televisie, wetenschappelijke tijdschriften, conferenties etc. Als je de toegang tot een podium beperkt, dan is dat een beperking van de vrijheid van meningsuiting. Als je kritiek levert op iemand, dan heeft dat niets te maken met de vrijheid van meningsuiting. Als Neus kritiek op mij heeft, dan beperkt ze niet mijn vrijheid van meningsuiting.
  Waarom doet ze dan alsof ik de vrijheid van meningsuiting van anderen beperk? Het is gewoon een kwestie van spijkers op laag water zoeken.
  
  Een tweede punt van kritiek op mij is dat ik kritiek heb op anderen. Ze geeft daarbij verschillende kwalificaties van mijn kritiek zoals “veeg uit de pan” en “afserveren van mensen’. Neus stelt dat ik beledigend ben omdat ik het werk van dominante historici kwalificeer als eurocentrisch, koloniaal, ideologisch en onwetenschappelijk. Haar kritiek impliceert dat je het koloniale en eurocentrische karakter van sommige historici niet ter discussie mag stellen omdat zij zich dan beledigd gaan voelen.
  Maar beledigingen zijn een kwestie van ego’s. Als iemand zich beledigt voelt omdat ik na een analyse van hun werk concludeer dat ze koloniaal zijn, dan is dat jammer voor die persoon. Die conclusie is gebaseerd op feiten, logica en theoretische analyse. De enige manier om mijn kritiek te weerleggen is aan te tonen waarom de aangedragen feiten, logica en theoretische analyse niet kloppen. Als iemand aantoonbaar domme dingen zegt en ik leg dat bloot, dan mag hij of zij gaan huilen, vloeken en tieren, maar daarmee worden die domme dingen niet plotseling intelligent.
  
  In navolging van Maurits Hassankhan, Eric Jagdew en Jerry Egger introduceert Neus het bizarre concept van een “rationele en correcte wijze” van discussiëren. Net als deze heren doet ze voorkomen alsof dit een geaccepteerde wetenschappelijke stelling is in de wetenschap. Ze fantaseren zomaar een concept bij elkaar en halen zich een hoop problemen op hun hals. Waarom?
  
  1. Ze moeten bewijzen dat dit concept in de wetenschap een uitgediscussieerd concept is. Waar zijn de bronnen die dit aantonen?
  2. Ze moeten de criteria aangeven voor wanneer een discussie niet rationeel en niet correct is? Waarom mag je geen conclusies trekken over het ideologische karakter van publicaties? Op grond van welke wetenschappelijk criteria is dat verboden?
  
  Neus roept maar wat en hoopt dat niemand doorvraagt naar bronnen en onderbouwing. Maar in de wetenschap hoor je je stellingen te onderbouwen en is het volstrekt ontoereikend om zomaar wat te roepen.
  
  Er bestaat overigens een uitgebreide tak van wetenschap die gaat over de vraag: “wat is juist en onjuist” in de wetenschap en dat heet epistemologie. Het is de kennisleer die vragen stelt als: wat is wetenschappelijke kennis, hoe kom je tot die kennis, wat is waarheid. Bij de antwoorden worden aspecten betrokken als: de ontwikkeling van een theorie als een model van hoe de werkelijkheid in elkaar zit, de noodzaak van bewijsvoering met feiten. Nergens in de epistemologie is de vraag aan de orde: wat als iemand zich beledigd voelt omdat zijn werk als koloniaal en eurocentrisch wordt gekwalificeerd.
  Daarom is de hele kwestie van “rationeel en correct” zo bizar voor wetenschappers.
  
  Een ander punt van kritiek van Neus op mij is dat “hij citaten uit hun context haalt en alleen gebruikt wat in zijn straatje te pas komt.” Dat is weer zo’n bewering die niet onderbouwd wordt. Een wetenschappelijke onderbouwing zou als volgt gaan. Neem een citaat dat ik gebruik. Haal uit het oorspronkelijk werk het gehele citaat en laat zien dat mijn citaat een andere suggestie wekt dan het oorspronkelijk citaat. Dan heb je je punt bewezen. Wat doet Neus? Ze roept maar wat en hoop dat dat voldoende is om aan te tonen dat ik verkeer citeer. Maar zo werkt het in de bacovenwinkel, maar niet in de wetenschap.
  
  Tenslotte gaat Neus in op mijn berekening over het aantal slachtoffers van slavernij, de grootste misdaad tegen de menselijkheid. In de discussie over het aantal slachtoffers van slavernij wordt steeds het getal van 10-12 miljoen genoemd. Ik betoog dat dat onjuist is omdat dit aantal betrekking heeft op de mensen die getransporteerd zijn vanuit de havens van Afrika naar de Amerika’s. Ik geef vervolgens een ruwe berekening van de aantallen waarover je zou moeten praten en betrek daarbij zaken als:
  
  1. Het aantal mensen dat is gestorven vanaf de roof uit de dorpen tot en met de tocht naar de havens. De schattingen lopen uiteen van een factor 2 tot 5 van de mensen die werden getransporteerd: dus tussen 20-24 miljoen en 50-60 miljoen. Dit aantal laat ze buiten haar beschouwing.
  2. Het aantal kinderen dat is geboren tijden slavernij. Neus gaat in haar berekening ervan uit dat alleen de mensen die aangekomen zijn kinderen krijgen (totaal 76 miljoen), maar de mensen die geboren in de Amerika’s zijn krijgen natuurlijk ook kinderen. Die aantallen moet je ook bij de berekening betrekken.
  De ruwe schatting die ik maakte is daarop gebaseerd.
  Maar eigenlijk moet je niet schatten, maar je baseren op de demografische cijfers.
  En als je dat doet komt je tot de schokkende conclusie dat bij een gezonde ontwikkeling van een bevolking je het gigantische aantal van 400 miljoen zou moeten hebben, maar in werkelijk dat aantal veel malen kleiner is. Waarom? Omdat tijdens slavernij de Afrikaanse bevolking niet groeide, maar daalde door uitputting, onderdrukking en uitbuiting. Dat is de verschrikkelijke conclusie uit alle berekeningen.
  
  Mijn advies aan Neus is: roep niet zomaar wat, maar probeer je stellingen te onderbouwen met feiten. Het verhaal over de cijfers is een stap in de goede richting, maar al het andere is volstrekt uit de lucht gegrepen. En in de wetenschap gaat het daarom: onderbouwing van je stellingen met feiten.
  
  Sandew Hira[/quote]
  
  Zou er een reactie van gouvernante Hilde Neus bestaan op deze discussie en het feit dat zij door Paul Middellijn en de Surinaamse regering onttroont is?

WILL THERE BE ANOTHER HOLOCAUST?

[Blacks during the Holocaust]

Essay:

KOMT ER WEER EEN HOLOCAUST?
Het eeuwenoude allochtonenvraagstuk en de gevreesde eindoplossing

Zodra ik over Nederland en Europa schrijf naar aanleiding van mijn eigen onderzoeken naar zaken in de media of over bijvoorbeeld de overeenkomsten van 1933-45 met vandaag of over de persoonsbeschrijvingen van de Europese elite als zwarte mensen; wordt ik beschuldigd van belediging en discriminatie van Nederlanders en van racisme. Het lijkt mij eerder dat witte Nederlanders nooit te horen (mogen) krijgen hoe zwarte en gekleurde Nederlandse burgers over deze zaken, die hen ook zeer aangaan, denken. Alsof de mening van hen, in deze veronderstelde democratie, totaal niet gewenst is door het witte meesterras. Ik schrijf dus niet met het oogmerk te beledigen of om te kwetsen en te discrimineren, maar ik geef argumenten tegen de dagelijkse stortvloed in de media van leugens, de haatzaaierij en de stigmatisering van groepen burgers waartoe ik als zwarte ook toebehoor. Dus behoud ik mij het recht voor, om mezelf als deel van de belaagde groepen te mogen verdedigen.

1881-1914

Daartoe viel onlangs mijn aandacht op de periode 1881-1914 toen door felle antisemitische propaganda en pogroms er een grote uittocht van Joden uit Europa plaatsvond. Dit vormde ook een aanleiding tot de Zionistische beweging en uiteindelijk tot de stichting van Israël. Het viel mij op dat de volgende periode van Jodenhaat reeds van 1933-1945 al na 52 jaar volgde. Vandaag 65 jaar na de vorige aanloop tot genocide en de werkelijke genocide zijn er in Europa opnieuw zware verdachtmakingen en beschuldigingen te horen aan het adres van sommige minderheidsgroepen als zwarten en moslims. Er klinkt nu overal de roep om hun vertrek en verwijdering uit Europa. In Zwitserland koos men onlangs voor een zogenaamde Minarettenverbod welke bij mij associaties oproept met de Kristalnacht toen in Duitsland synagogen in vlammen opgingen, Joodse winkels werden gevandaliseerd en aan Duitsers werd verboden zaken met Duitse Joden te doen. De moord op filmmaker Theo van Gogh doet denken aan de moord op een hoge nazi waarvoor aan alle Berlijnse joden een brandschatting werd opgelegd. Alle Joden werden medeplichtig aan deze moord gesteld zoals vandaag alle Marokkanen en moslims schuldig zouden zijn aan de moord op Van Gogh. Bij de opkomst van de nazi’s waren er reeds toen personen die begrepen wat er komen zou en veel rijke Joden en anderen brachten hun bezittingen in veiligheid en vertrokken tijdig uit Duitsland en Europa. Nog voordat vluchten onmogelijk was gemaakt. Net als bij de toenmalige geassimileerde Joden staat vreemd genoeg vandaag het zogenaamde gebrek aan integratie van de volledig geïntegreerde zwarten en moslims ter discussie. Zij worden ook als groep aansprakelijk gehouden voor de straatcriminaliteit. Een aangelegenheid waar zij als individuele, gewone burgers niets aan kunnen doen. Immers is in een moderne samenleving de rechtshandhaving, de criminaliteitspreventie en opsporing een taak van de regering en de politie. De centrale vraag is dus of wij weer afstevenen op een Holocaust in Nederland en Europa en wat de directe slachtoffers te wachten zou kunnen staan.

Stigmatisering door de staat

Joden waren al bijna 600 jaar in Europa maar werden iedere keer beschuldigd veroorzakers te zijn van maatschappelijke misstanden en van rampen waar zij onmogelijk schuldig aan kunnen zijn geweest, en zelf schade aan hadden ondervonden. Het landsbestuur maakte hen telkens tot de zondebok voor bestuurlijk falen, van economische neergang zoals het instorten van de Beurs en natuurlijke rampen als de Zwarte dood. Toch werden Joden door de eeuwen keer op keer door verschillende nationale staten uitdrukkelijk uitgenodigd en gevraagd om de plaatselijke economie te helpen opbouwen. Tegelijk onthield men de Joden burgerrechten maar verleende het landsbestuur hen zogenaamde privileges, als ‘vrijheid van geloof’ en wonen in speciale wijken. Na verloop van enige tijd als de Joden van de tweede en derde generatie daadwerkelijk geïntegreerd en maatschappelijk succesvol waren begonnen de bezwaren tegen hen zich op te stapelen en moesten de Joden vertrekken. Met vrees voor hun leven en ook met achterlating van hun bezittingen. De uitdrijving van moslims uit 16e eeuws Spanje, beschreven in Zwarte Renaissance geeft een gedetailleerd beeld van hoe de verwijdering van een minderheidsgroep in zijn werk gaat. Wat opvalt, is dat men de tot christendom bekeerde moslims en Joden Nieuwe Katholieken noemde, en dat zij tot de derde generatie verboden was openbare functies te bekleden. Ze waren inmiddels helemaal geassimileerd, voldeden aan alle eisen die de samenleving aan hen stelde, waren katholieken en aten overdadige varkensvleesgerechten die men speciaal voor ex-Joden en ex-moslims had bedacht, maar waren toch niet echt een deel van de samenleving. Hun uiteindelijke uitdrijving was dus reeds vanaf het begin voorzien. Het lijkt mij dat wij ten aanzien van zwarte en moslim Nederlanders hetzelfde patroon kunnen herkennen. Men heeft zwarten en moslims hier naartoe gehaald, zonder dat het de bedoeling van de Nederlandse staat was dat zij hier zouden blijven. De klacht dat zij niet willen integreren is dus aantoonbaar een grote leugen.

De exploitatie van immigranten

Ook in Nederland herkent men een soortgelijk patroon. Men nodigde de rijke Portugese Joden uit, die uit Portugal waren verdreven of daar leefden als zogenaamde ‘Nieuwe katholieken.’ Willem van Oranje (1533-1585) liet zich financieren door Joodse geldschieters. Hier te lande gaf men hen slechts arbeid en ondernemerschap in de slavenhandel, het exploiteren van slaven op plantages in de Amerikaanse kolonies en de handel in producten van slavenarbeid. Zij betaalden voor dit privilege via hoge heffingen. Desondanks hadden zij in het begin geen burgerrechten en leefden in Nederland aparte wijken. In Suriname had men de Jodensavanna aan d Surinamerivier gesegregeerd voor Joodse plantages. Net als in andere Europese staten sloot de elite leningen bij hen af die na verloop niet werden terugbetaald. Er bestaan historische precedenten van speciale wetgeving die zulks verbood. Deze leningen komen op mij dus over als een gelegaliseerde vorm van afpersing en betaling van protectiegeld aan de machtshebbers. Vervolgens, vele eeuwen later werd Nederland door Duitsland bezet maar verleenden de Nederlanders zoveel medewerking aan de bezetter dat 75% van de Nederlandse Joden werden vermoord. Zij waren inmiddels al honderd jaar burgers geworden, maar werden vermoord desondanks als ‘mensendieren’ en ‘üntermenschen” in de nazi-vernietigingskampen. Vanuit mijn perspectief appelleerde de bezetter aan bestaande en reeds sterke haatgevoelens tegen Joden bij Nederlanders, welke verder aangewakkerd en geactualiseerd werd door middel van racistische propaganda via de bioscoop, school en media. Recentelijk, tijdens het Rembrandt jaar vernamen wij van een Duitse nazi propaganda film die Rembrandt als slachtoffer van de Amsterdamse Joden presenteerde. Het is daarom voor mij volstrekt onaannemelijk wanneer Nederlanders en Duitsers claimen dat zij ‘het niet geweten hebben, wij deden gewoon ons werk.’ Hoewel het duidelijk mag zijn dat de nazi’s, de staat, alle burgers bedreigde en vele niet-joodse burgers slachtoffer werden. Naast de dagelijks haatzaaierij waarbij Joden met ratten, een ongedierte werden vergeleken, waren er in de steden getto’s ingesteld, de jüdenviertel. Bij het op transport stellen naar de vernietigingskampen begon de vernedering en het geweld al op de treinstations, terwijl de Joden voor iedereen zichtbaar ook in volgepropte dierenwagons werden vervoerd. Dit betreft zaken die elke burger zelf kon waarnemen of kennis van kon hebben. Zelf Koningin Wilhelmina maakte tijdens de oorlog enkele malen in haar radiotoespraken vanuit Londen melding van de Duitse vernietigingskampen. Dus is het voor mij volkomen onaannemelijk dat de Hollanders niets wisten. Het is juist deze nationale leugen, de nationale ontkenning van de eigen verantwoordelijkheid die mij vandaag dus grote zorgen baart.

Allochtonen vogelvrij

Heden begon de rechtszaak tegen Geert Wilders van de PVV vanwege aangifte van discriminatie en het aanzetten tot haat tegen minderheidsgroepen. Het Openbaar Ministerie weigerde aanvankelijk vervolging, maar zag zich daartoe genoodzaakt door een artikel 12 procedure door de Surinaamse Nederlandse advocaat, Mr. G. Spong ingezet. Bij de aanvang verklaarde het OM mogelijk vrijspraak te zullen vorderen. Wilders heeft aangegeven een heleboel getuige deskundige te zullen oproepen en hij schijnt daartoe alle ruimte te zullen krijgen bij de hervatting van de zaak op 3 februari. Dus blijkt dat ondanks alle aangiften, vertogen en bezwaren tegen Wilders vanwege zijn aanzetten tot haat, de campagne van Wilders de Nederlandse staat niet onwelgevallig voorkomt. Men zal eerder hem in de rechtszaal een podium geven en daarmee zijn slachtoffers, de allochtonen vogelvrij verklaren. Hij krijgt nu openlijk de steun van de staat om allochtonen apart te zetten en tot vijanden van Nederland te stigmatiseren. Wilders kon al vanaf het begin rekenen op de steun van de media en de journalistiek, in de staatsmedia, die onophoudelijk de allochtonen als dieven, drugssmokkelaars, vrouwenhandelaars, pooiers, verkrachters, potenrammers en moordenaars neerzette in schrift, beeld en geluid. Wat opvalt, is dat men elke allochtonen groep van een ander type wandaden beticht, zodat zij ook onderling verdeelt raken en ook elkaar met wantrouwen en haat beschouwen. De aloude verdeel en heers politiek. Deze strategie is ook bedoeld om elke mogelijke gevoelens van solidariteit bij witte Nederlanders te voorkomen en bestaande pogingen tot dialoog omzeep te helpen. Zelf witte homo’s worden opgestookt tegen zwarten en moslims, terwijl vaststaat dat de Nederlandse staat de kerken ruimte geeft om homo’s discrimineren, te weigeren en te ontslaan. Homo’s hebben altijd geweten dat zij niet bij de Nederlandse politie terecht kunnen met klachten van discriminatie want het is de politie zelf die hen op ontmoetingsplaatsen lastig valt en hen als klager weghoont uit politiebureaus. Als er allochtone potenrammers zijn dan is het alleen omdat zij hebben begrepen dat zulks in Nederland ongestraft kan.

De segregatie

In de recentere tijden, rond 1960 heeft Nederland Surinamers, Turken en Marokkanen naar Nederland gehaald ter uitbreiding van het ongeschoolde arbeiders arsenaal. Deze groepen werden typisch te werk gesteld in gevaarlijke beroepen als de Hoogovens. Inmiddels blijkt dat bewoners rond de Hoogovens een hoger percentage kanker vertonen. De nieuwaangekomenen werden meteen geografisch geïsoleerd in afzonderlijke wijken en kregen geen taallessen ter integratie aangeboden. Toen de eerste generatie na 1980, ruim 30 jaar na hun aankomst, zover was om haar gezinnen en opgroeiende kinderen naar Nederland te halen begon het scenario van negatieve beeldvorming, sociale isolatie en passieve uitdrijving. De Staat begon met de definitie van sommige groepen als ‘allochtoon’ en begon een ‘allochtonenbeleid’ waarbij men per afzonderlijke groep beleid ging maken. Als het doel integratie en burgerschap was, waarom moeten Surinamers, Turken, Marokkanen, Tunesiërs, Kürden en Berbers dan afzonderlijk integreren? Dat resulteerde o.a. in categorale instellingen per etniciteit, een verdere vorm van opgelegde sociale segregatie. Vervolgens kwam de onterechte beschuldiging van weigeren van integratie, nadat de staat de nieuwe burgers op achterstand had gezet. Toen volgde de loze constatering, die voortdurend in de media werd herhaald, dat leden van etnische groepen crimineel en gewelddadig waren. Daarbovenop kwamen de aanslagen in New York van 11 september 2001 waardoor moslims ook de rol van godsdienstfanatici en terroristen toebedacht kregen. Zwarten werden verder gestigmatiseerd als drugssmokkelaars en maakte men voorbereiding voor een beleid om hun etniciteit te registreren. Dat zou gevolgd worden de registratie van Roma en Sinti Nederlanders die blijkbaar 65 jaar ná de Holocaust blijkbaar nog steeds niet zijn geïntegreerd. Men begon een nieuw onderwijssysteem van inferieur onderwijs, het VMBO, dat onder andere leerlingen die speciaal onderwijs behoeven, mengt met normale kinderen en tevens nergens toe opleid. Dit heeft men gedaan om zwarte en gekleurde leerlingen op achterstand te zetten en te garanderen dat zij geen maatschappelijke stijging kunnen maken door onderwijs. Tevens creëert men zo een permanente onderklasse, een klasse van onontwikkelde burgers, die men op alle mogelijke manieren kan voorliegen, uitbuiten en manipuleren.

Het allochtonenvraagstuk

Er is dus anno 2010 volop sprake van een allochtonenvraagstuk, net zoals er eeuwen sprake was van een Jodenvraagstuk. Vandaag hoort men op radio en tv hoe politieke leiders elkaar overtroeven in het zaaien van haat tegen deze etnische groepen. Ondertussen haalt men wel Poolse werkers naar Nederland ten koste van Nederlandse werkers. Men past ook op hen segregatie toe en spant zich in om hen sociale rechten als gezonde werkomstandigheden, een rechtvaardig loon, vrije huisvesting en sociale voorzieningen te ontzeggen. Men koos in 1933 uiteindelijk voor een ‘Endlösung’ een ‘finale oplossing’ door in het geheim voorbereidingen te treffen voor een Holocaust tegen alle Europese Joden die zich niet uit de voeten hadden gemaakt. ‘Onnuttige mensen’ waren zieken, bejaarden en gehandicapten werden door de staat in instellingen geconcentreerd en daar werden vermoord. De haat van het nazisme richtte zich ook tegen alle andere ongewenste ‘mensendieren’ als de witte, Duitse gehandicapten, zwarte Duitsers, Roma en homoseksuelen. Zwarte Duitsers werden gesteriliseerd en hadden taken als kampwerkers voordat zij zelf werden vergast. Nederland stuurde Joodse vluchtelingen terug naar Duitsland hoewel de regering bekend was met de vernietigingskampen. Wat vandaag opvalt, is dat de witte commentatoren, de witte mannen en vrouwen met hoge salarissen die commentaar mogen leveren, de zaak heel abstract bespreken. Alsof wij met een puur juridisch filosofisch probleem te maken hebben. Zij laten altijd in het midden hoe zij werkelijk over de argumenten denken en hoe zij kijken naar de allochtonen en de toekomst van allochtonen in Nederland. Het lijkt alsof zij alle opties openhouden, waarmee zij in feite kiezen voor de status quo en dus vóór afwijzing van allochtonen. In mijn beleving, gezien de vreemde omstandigheden rond de geestelijk gestoorde dader, was de moord op Van Gogh van staatswege om de intelligentia tegen de allochtonen in stelling te brengen. Desnoods gedwongen met de dreiging van moord als zij daarvan zouden afwijken. Elk geïnformeerd en denkend mens begrijpt dat je niet een hele Marokkaanse natie als criminelen kan afschilderen en dat de ontwikkelen verdacht veel overeenkomst vertonen met die rond de laatste Holocaust.

Herhaling van de geschiedenis

Men kan zelf nagaan welke stadia van ontmenselijking en uitdrijving van allochtonen reeds zijn ingezet. Na de inval van de Duitsers werd de Nederlandse bevolking klaargestoomd via een propaganda campagne die joden als uitheems, monsters, parasieten en ratten portretteerde. Veroorzakers van hongersnood en oorlog en verleiders van christenmaagden. In 1940 hielpen Nederlandse ambtenaren om Nederlandse burgers, naar nazi voorschriften, te identificeren als joden. De joden werden toen uit staatsdienst ontslagen, en moesten zich tooien met een Jodenster. Toen werden zij verboden gebruik te maken van het openbaar vervoer en mochten Nederlanders niet meer voor Joden werken. Na deze sociale segregatie werden de Joden gesegregeerd in speciale jodenwijken. Vervolgens werden zij op transport gesteld naar de concentratiekampen waar ze al op de treinstations werden mishandeld en vernederd, aldus J. Presser. Het transport gebeurde met volgepropte dierenwagons. Ter plekke aangekomen werd een deel meteen vergast en tevens waren de omwonenden van de kampen getuige van het voortdurende neerdalend witte as uit de vernietigingsovens. Nadat een deel de kampen had overleefd en naar huis terugkeerden ondervonden zij een ‘kleine sjoah’ waar volgens Lipschits de Nederlandse staat hen deed merken dat zij niet welkom waren en zij hun goederen met de grootste moeite terugkregen. Zelf wat door de Nederlandse staat zelf in beslag was genomen, werd niet zomaar aan de Joodse eigenaars teruggegeven. Echter werd aan Nederlanders geleerd om over deze periode te zeggen ‘dat zij het niet geweten hadden en dat zij gewoon hun werk hadden gedaan’. Het resultaat is dat er 75% van de Nederlandse Joden omkwamen waarvan men tot vandaag zegt de oorzaak niet te kennen. De oorzaak dient dus gezocht te worden in de reeds aanwezige jodenhaat en de grote hulp die Nederlanders hebben geboden aan de Duitsers. Zoals het op touw zetten van razzia’s en het aangeven van onderduikers tegen een aangeversloon. Natuurlijk staat vast dat er ook veel niet-joodse slachtoffers waren, dat veel Nederlanders uit principe onderduik gaven en deel uitmaakten van het verzet. Maar die groep was te klein om het beeld te bepalen, net zoals zowat iedereen vandaag zwijgt over het recht van allochtonen op een bestaan in Nederland. Het is waarachtig alsof alle Nederlanders zich reeds hebben verzoend met de gedachte van een allochtonenvrij Nederland.

Moeten wij vluchten?

Anders dan de Joden hebben de zwarten en moslims vandaag in theorie een thuisland hoewel wellicht de meerderheid van de zogenaamde ‘allochtonen’ geboren zijn uit gemengde huwelijken en/of hier zijn opgebracht en daarom geen wezenlijke binding hebben met de derde wereld landen van hun ene ouder of ouders. Deze landen zijn op geen enkele wijze ingesteld op de influx van vluchtelingen. De plaatselijke bevolking heeft soms een negatieve kijk op deze immigranten omdat zij Europeanen zijn geworden en haast altijd Europese belangen in de derde wereld aan het bevorderen zijn. Toch zullen zij moeten vluchten want de geest is reeds uit de fles en wij in Nederland duidelijk op een hoogtepunt, een ‘final solution’ afstormen. Men kijkt gespannen naar het succes van de PVV van Wilders met wie andere partijen juist hopen samen te werken in plaats van te bestrijden. Groen Links is tegen de sluiting van de Wallen waar illegale vrouwen met geweld in de prostitutie werken maar maakt zich ‘zorgen’ over moslimvrouwen met hoofddoek. De SP in Den Haag misbruikt een hype over vermeende ‘lijfstraffen’ tijdens taallessen in moskeeën om moslims verder te stigmatiseren als kinderbeulen en zodoende een alternatief te zijn voor Wilders bij de aanstaande Gemeenteraadsverkiezingen. Dit kwam op mij ook over als de middeleeuwse de beschuldigingen aan de Joden van het ontvoeren van christelijke kinderen om hen dood te bloeden voor gebruik van het bloed voor de bereiding van matses broden.

Revisionisme en staatsracisme

Na dertig jaar verblijf en de ontdekking in 2008 van mijn theorie Blauw bloed is zwart bloed (1500-1789) en daarmee de oorzaak van racisme tegen zwarten, begrijp ik dat het dus geen toeval is dat ‘allochtonen’ systematisch worden geïsoleerd. Mijn theorie welke stelt dat racisme gedeconstrueerd kan worden als een overdreven bevrijdingsideologie om Europa te bevrijden van een zwarte, adellijke en koninklijke overheersing. De elite uit deze periode wordt als zwart en gekleurd beschreven; zwart, bruin, meer bruin dan wit, the black boy, swarthy, black as chimney, chimney sweeper, basané, niet de witte handen, bad complexion, very dark, maar vandaag in musea als witten worden getoond. Dit betreft echter gewitte afbeeldingen die soms authentieke portretten zijn die gemaakt werden met propagandistische motieven, want de witten vormden een numerieke meerderheid. Door gewitte portretten of zich wit te schminken gaf de overheersende zwarte en gekleurde klasse een illusie van legitimiteit. Er heerste echter een Omgekeerde Apartheid, waardoor alle grote namen uit deze periode geassocieerd kunnen worden met zwarte portretten. Willem van Oranje, Elizabeth I, Lodewijk XIV, Karel V Habsburg, Voltaire, Rousseau, Van Beethoven en Goethe. De Franse Revolutie maakte een einde aan het Ancien Regime, wat dus een zwart en gekleurd regiem was en waar de hoge adel zich identificeerde met de vele afbeeldingen van de Moor en de heraldische Moren. Vandaag beweert men niet te weten waarom er zoveel afbeeldingen van Moren bestaan. De adel en koningen waren ook door hun zwarte en gekleurde uiterlijk herkenbaar als adel. Reden waarom zij zich in de opgang naar de Franse Revolutie wit verfden en hun gelaat bleekten als een blijk van gelijkheid. De hoogste adel noemde zich blauw bloed, wat een verwijzing was naar blauwe mannen, zoals Europese zwarten in de middeleeuwen werden genoemd. Witte Europeanen verblijven pas 6000 jaar in Europa en zijn afkomstig uit Centraal Azië. Witten zijn afstammelingen van albino’s en verschillen van zwarten slechts in kleur. De eerste Europeanen waren Afrikanen en waren reeds 43.000 in Europa, getuige de vondst van de Grimaldi Mens. De hoge Europese adel en koningen waren nakomelingen van de oorspronkelijke zwarte Europeanen die in uiterlijk een gefixeerd mulattenras was, tussen heel licht en heel zwart. Sommigen ook met klassieke Afrikaanse gelaatstrekken.

Witte suprematie

Witte suprematie, het geloof dat witte mensen dragers zijn van beschaving en in intellectueel, moreel en fysiek opzicht beter zijn dan zwarten en gekleurde mensen is dus gebaseerd op gewitte, vervalste portretten van heersers, wetenschappers en intellectuelen die zich als zwart identificeerden, en als zwart beschreven en afgebeeld werden. Rassenkunde en rassenleer en een hiërarchie tussen rassen – er bestaan geen rassen, alleen fenotypen - is bedacht om de overheersing door zwarte Europeanen te verbergen. Deze zwarte elite gaf Europa beschaving, maar was ook wreed en despotisch in het handhaven van haar macht. Hun waardering voor hun witte onderdanen werd het best geïllustreerd door het gebruik van mensenhuid voor het inbinden van kostbare werken. Om zich te kunnen bevrijden werd geijverd voor de Verklaring van de Rechten van de Mensen. Vervolgens ging men toe over om zwarten als dierlijk, lelijk, wreed, moreel inferieur, behept met ziektes te verklaren, een bevrijdingsideologie. Witten gedragen zich daarom vanwege indoctrinatie door staatsracisme vandaag als superieur en zijn overtuigd van hun etnische superioriteit. Vandaag gaat men in Amsterdam-West allochtone schoolkinderen zogenaamd ‘medisch screenen’ om hen al vroeg een stempel van psychische inferioriteit ten opzichte van hun witte leeftijdsgenoten op te kunnen plakken. Tegelijk zullen witte personen en hun gekleurde handlangers, de zogenaamde huisnegers, die immers baat hebben bij een situatie van ongelijkheid nooit stappen ondernemen of ondersteunen om de ongelijkheid tussen zwart en wit te onderzoeken en op te heffen. Men reageert dus altijd met grote ontkenning, spot en zelf drift op personen en argumenten die tegen witte superioriteit ingaan. Ervaring wijst uit dat zelf de meest milde witte persoon verandert in een vuurspuwende nazi als ik begin over dat Willem van Oranje en zijn vrouwen zwarte en gekleurde Europeanen waren. Of men reageert met angst als ik stel dat Beatrix van zwarte Europese personen afstamt, en dat juist het klassieke Afrikaanse menstype bij hen overheerste. Er is in feite totaal geen mogelijkheid van een rationele uitwisseling met witte mensen wanneer witte superioriteit ter discussie ter wordt gesteld.. Alsof men via onderwijs en media heeft geleerd dat kost wat kost de zwarte nooit gelijk mag hebben. Soms zegt men openlijk dat als witten de zwarten niet onderdrukken, de zwarten de witten zullen onderdrukken. Wat dus terug te voeren is op het Ancien Regime. De vraag is of dit gevaar nog steeds speelt na zoveel honderden jaren. Het doet heel vreemd aan als ik persoonsbeschrijvingen van Koning Charles II Stuart (1633-1685) presenteer als The Black Boy, a tall black man en The swarthy Stuart en tevens drie gravures toon die een man met een zwarte tot pikzwarte huid tonen; en dat witten toch volhouden geen zwarte man te kunnen zien. Of dat hij dan een zwarte Caucasiër zou zijn, zoals Somaliërs en Ethiopiërs Afrikaanse Caucasiers zouden zijn: dus behorende tot de witten. Het betreft dus pikzwarte mensen, met soms smalle neuzen en dunne lippen die desondanks tot het witte meesterras zouden behoren. J.A. Rogers stelde vast dat deze zogenaamde Afrikaanse Caucasiers bij aankomt in Amerika nooit als witten worden behandeld, maar als zwarten.

Herkomst van de witte huidkleur

Verder reageren witten bijzonder vreemd op mijn stelling dat witten afstammelingen zijn van albino’s. In de natuur zijn immers alle witte levensvormen afkomstig van albinisme. Tevens zijn albino’s in vergelijking met de gekleurde vormen volledig normaal, maar dienen slechts voorzorgen te nemen vóór zij in de zon gaan. Dit is vanwege het onvermogen om melanine aan te maken, dat de interne weefsels en organen beschermt tegen de schadelijke werking van de stralen van de zon. Witte bloemen verkrijgt men door steeds albino zaailingen onderling en over meerdere generaties te kruisen tot er een wit, kleurecht zaad is gewonnen. Ook menselijk albinisme heeft een erfelijke factor want er bestaan hele albino families. Men treft de meeste albino’s in Africa en in Tanzania het grootste aantal. Witten zijn pas 6000 jaar in Europa en afkomstig uit Centraal Azië. Zwarten zijn al 43.000 jaar in Europa getuige de resten van de Grimaldi Mens. De vele afbeeldingen van Moren in de westerse kunst, Zwarte Madonna’s en vele afbeeldingen van een zwarte Jezus, vormen verdere aanwijzingen dat de Europese elite zwart was. Daar zij zwart als superieur aan wit zag, hadden zij geen boodschap aan een witte god.. Mogelijk zijn witten, net als trekvogels aangetrokken door noordelijke, zonarme klimaten die beter samengaan met hun albino fenotype. Albinisme is namelijk een radicale aanpassing aan het milieu, wellicht een overlevingsmechanisme die werd verworven via de lange weg die menselijk DNA aflegde vanaf het begin van leven op aarde. Omdat de eerste mens wellicht zwart was zitten alle menselijke fenotypen in de zwarte mens en zijn witten dus onmogelijk superieur aan zwarten.

Staatsracisme

Vanwege deze kennis, ervaring en opsomming van wetenschappelijke feiten geloof ik dus dat er in Europa al lange tijd sprake is van Staatsracisme, en dat de terugkerende perioden van uitdrijving, pogroms en Holocaust een vast patroon vormen sinds de Franse Revolutie. Musea werden blijkbaar gesticht ter uitdraging van revisionisme en staatsracisme. Na deze revolutie waren er perioden van restauratie van de zwarte adel en zwarte intellectuele elite en kwamen witte Europeanen wellicht pas na 1848 aan bod. Opvallend is dat ‘Grote Mannen’ als Willem van Oranje, Da Vinci, Rembrandt en de klassieke componisten pas toen ontdekt werden, en in gewitte vorm, deel van de geschiedenis werden. De Romantiek was een beweging die opzoek ging naar een ‘authentieke’ Europese beschaving en zette zich daarbij af tegen de rationaliteit van het zwarte ancien regime en koos voor gevoelens en emotie. Het lijkt alsof deze ‘gevoelens en emoties’ vandaag weer volop in stelling worden gebracht tegen de allochtonen. Het is daarom misschien geen toeval dat juist vandaag, wanneer de tweede generatie allochtonen volledig zijn geïntegreerd en de vruchten van de arbeid van hun ouders en grootouders kunnen plukken zij opeens ongewenst zijn verklaard. De hele media vormt daartoe een gesloten front tegen deze groep die geen podium krijgt om zich te verdedigen en daarmee een beroep te doen op een rationele beoordeling van de rol en de positie van voormalige gastarbeiders en personen die uit de kolonies werden weggehaald om arbeidstekorten hier weg te werken. Er heerst een algemene onbekendheid met de koloniale geschiedenis van Nederland, maar tegelijk ook een ontkenning van verantwoordelijkheid van de armoede en de ontreddering maar ook de volksverhuizingen die 350 kolonialisme teweeg heeft gebracht.

Interne chaos

Typisch heerst er in Nederland een economische chaos met witte boorden criminaliteit door enorme corruptie en financiële schandalen die men camoufleert door vreemdelingen haat aan te kweken door breed uitmeten in de media van incidenten rond straatcriminelen. Straatcriminaliteit zijn doorgaans jongens die zich op een pleintje hebben verzameld. Onderzoek wees uit dat criminele Marokkaanse jongeren beter geïntegreerd zijn dan hun niet-criminelen Marokkaanse leeftijdsgenoten. Het nieuws van de laatste financiële crisis welke door de banken werd veroorzaakt werd weggedrukt door een hysterie rond berovingen van buschauffeurs in de regio Gouda. De kwestie van ‘importbruiden’ wordt voorgesteld als iets van allochtonen terwijl die groep maar verantwoordelijk is voor 10% van geïmporteerde partners. De overige 90% zijn autochtonen, met als bekendste voorbeeld Willem-Alexander en zijn toepasselijk geblondeerde, Maxima van Argentinië. Wekelijks horen wij via het tv programma RADAR hoe ‘slimme’ ondernemers Nederlanders voor miljoenen oplichten, met onder andere met ‘financiële producten met hoge risico’s. De buit betreft heel veel meer dan straatrovers buitmaken, ook gezien de ontreddering van individuele burgers en de uiterst slechte reputatie voor Nederland, maar typisch blijft zulks zonder juridische gevolgen voor deze grootschalige oplichters.

Motief voor dit essay

Wie schrijft die blijft. Tevens word ik al langere tijd ernstig geïntimideerd en tegengewerkt in het publiceren en bekendheid geven aan mijn gedachten. Hoewel ik Surinamers en anderen bewust maak van de gevaren die hen bedreigen en daarom aanspoor een concreet vluchtplan te maken om hun lijf en goed te redden, kan bekendheid met de gevaren misschien voor gewone, witte Europeanen leiden tot een koersverandering. Belangrijk is te beseffen dat bij genocide de genocidale staat het liefst de beoogde slachtoffers het vuile werk laten opknappen. Culemborg kan als een generale repetitie worden gezien van hoe twee minderheden, Molukkers en Marokkanen door de staat actief of passief door niet in te grijpen, tegen elkaar worden opgehitst. Zo bestaan er voldoende bewijzen en wetenschappelijke studies dat ook Joden deel vormden van Hitlers leger en actief betrokken waren bij de genocide op Joden. Ik moet dus vaststellen dat vandaag ook gestudeerde zwarte en moslimleiders zich als handlangers van de racistische en genocidale staat laten gebruiken. Een plotselinge vlucht van allochtonen, want de genocidale plannen zullen niet via NOVA of NETWERK worden aangekondigd, naar Suriname, Marokko, Turkije, Ghana, Somalië of Pakistan zal moeten leiden tot een gedwongen verkoop van onroerend goed tegen veel lagere prijzen. Met de vordering van vrijspraak bij monde van het OM voor Wilders heeft de Nederlandse staat zich defacto achter de discriminatie van allochtonen gesteld. En kunnen allochtonen daarom geen enkel vertrouwen meer hebben op een gelijkwaardige behandeling door het juridische systeem. Mensen zullen, als zij nog kunnen wegkomen, berooid in een land als Suriname aankomen en dakloos worden zonder enige hulp van de Surinamers die zelf al heel weinig hebben en zeer kort worden gehouden door hun eigen elite. Het liefst word ik door de feiten in het ongelijk gesteld, het liefst geloof ik mensen die zeggen dat het ‘niet zo een vaart zal lopen, dat de macht in Nederland diffuus verdeeld is.’ Dat het allemaal goed zal komen. Dat zulke dingen zich vandaag niet meer voor kunnen doen. Helaas is ook dit precies wat men de Duitse Joden, de zwarte Duitsers, homo’s, Roma, Polen, Jehova’s getuigen en gehandicapten in 1933-1945 voorhield, en zie het resultaat.

Egmond Codfried
Den Haag
Januari 2010
Fragment uit:
De vijand van de Neeger, Deel III
ISBN 90-808067-4-9
NUR – code 322


=========================================================================

KRIN DENKI REVIEW

Black History:

KOMT ER WEER EEN HOLOCAUST?

De harde geluiden en de dreigende maatregelen in Nederland en heel Europa tegen de minderheden doen sterk denken aan 1933-1945 toen de Duitse nazi’s een vernietigingsprogramma tegen etnische groepen in Europa uitvoerden. Toen zag men de volkomen geïntegreerde Joden als de vijand; tegenwoordig de moslims. De vele studies over de WWII vormen een theoretische reconstructie op basis van de duiding van feiten. Maar net als met de opbrengsten en gevolgen van de Surinaamse slavernij ontstaan er grote verschillen tussen de conclusies van de Surinaamse en de Nederlandse onderzoeker. Haast alle eurocentrische werken besteden uitsluitend aandacht aan de Joodse nazi slachtoffers. Maar niet aan de vermoorde Roma, of de homo’s, de gehandicapten, de Oost-Europeanen, de Polen, de Jehova’s Getuigen en de bejaarden. Opvallend is echter dat er ook totaal geen woord staat over de 55.000 zwarte nazi slachtoffers, wat een waarschuwing inhoud voor zelfs de meest perfect geïntegreerde Surinamer in Nederland. De Nazi’s koesterden namelijk een speciale haat tegen zwarten en namen specifieke maatregelen als sterilisatie van jongeren, het doen van medische experimenten; waarna deze zwarten werden vermoord. Ze waren vooral tegen de ‘Rhineland Bastards,’ de mulatten kinderen van Frans Senegalese soldaten die na de WWI in het Rhineland waren gestationeerd. Volgens Hitler: ‘om het witte ras te ruineren.’ Afrikaanse Amerikaanse POW’s werden aan slavenarbeid onderworpen, gemarteld en vermoord. Vanuit een antikoloniale optiek herkent men dus andere wetmatigheden. Dat Nederland, van West Europa; de allergrootste slachting onder haar Joden kende, namelijk 80%. Terwijl er slechts 25% van de Duitse Joden werden vermoord. Problematisch is de ontkenning van de verraderlijke hulp van de Nederlandse Staat, en vele burgers, bij het opsporen en aangeven van de Joodse Nederlanders aan de Duitse bezetter. De Staat hielp bij het identificeren van haar burgers als Jood, naar nazi voorschriften. Burgers ontvingen een ‘kopgeld’ van NF 7,50 per Jood, en tot Nf 40 als een Jood in ‘onderduik’ werd aangetroffen. De definitie van ‘Allochtonen’ (1980) klinkt daarom opvallend als de Neurenbergse Wetten. Toch leerde men aan Nederlanders om te zeggen: ‘Wij hebben het niet geweten, we deden gewoon ons werk.’ Ook ten onrechte onderbelicht is dat de Holocaust in de eerste plaats de roof van Joods bezit was, want hun vernietiging ‘mocht de Staat niets kosten.’ De Joden werden in 1941-1942 verplicht al hun geld, waardevolle goederen en kunstcollecties, te deponeren bij de Liro Bank, met de listige belofte dat zij deze na de oorlog terug zouden krijgen. Ontduiken van deze verordeningen maakten burgers meteen strafbaar. De NSB’ers trokken toen zelf in het fraai gemeubileerde huizenbezit van de Joden die zij hadden verraden. De enkele Joodse overlevenden van de vernietigingskampen liet men merken dat zij niet welkom waren en zij kregen met veel moeite hun goed, sterk gereduceerd, terug. Zelfs wat de Nederlandse Staat in beslag had genomen. Het meest verontrustende is echter de grote Joodse collaboratie met de Holocaust. De studie ‘Hitler’s Jewish Army,’ of hoe zelfs Anne Frank’s vader handel dreef met de bezetter, zijn ten onrechte verboden onderwerpen in Nederland. De bezetter installeerde een voorname Joodse Raad (1941-1943) die alle anti-Joodse maatregelen feilloos uitvoerde. De Joden moesten van hun eigen leiders hun wapens inleveren en niet onderduiken. De Raad voorzag de nazi’s van namen van werkbare Joodse mannen. Rond de Raad waren de groep van ‘Gespaarde’ die in 1943 alsnog werden vergast. Surinamers en moslims mogen daarom hun eigen collaborerende politici niet vertrouwen. De gedachte dringt zich dus op dat de Holocaust geen ongelukkig incident was; want elke twee generaties is er sprake van pogroms en genocide. Tussen 1881-1917 waren er namelijk ook pogroms in Oost Europa welke leidden tot een grote vlucht van Joden. Nu alweer 65 jaar later en opnieuw dezelfde dreigende toon. Ook trendwatcher Gerald Celente voorspelt voor 2012-2016 grootscheepse etnische zuiveringen en Suriname mag daarom, met de influx van minstens 100.000 vluchtelingen; een grote maatschappelijke ontwrichting tegemoet zien.

Bron:

Komt Er Weer; Will There Be Another; HOLOCAUST, Egmond Codfried, 2011. 90 p. geïllustreerd, bijlagen. egmondcodfried@hotmail.com