DE PORTRETTEN VAN DE FAMILIE VAN GOOR

 

[Maria Jacoba van Goor]

 

De verstopte portretten van de gekleurde regentenfamilie Van Goor

Aan de Conservatrice van Slot Zuylen mw. Hester Kuiper (?) te Utrecht
cc Mw. Karin Schaffers, Conservatrice Iconografisch Bureau
Ref.: EC/1/008/2006
Inzake: De dubbel geanonimiseerde portretten van de familie van Goor
Den Haag, 27 maart 2006.

Weledele Vrouwe Hester Kuiper,

Gaarne bedank ik u alsnog voor het korte gesprek dat wij vele maanden geleden op Slot Zuylen mochten hebben. Ik voelde mij zeer vereerd dat u toch tijd vrijmaakte terwijl mijn komst niet was aangekondigd. Intussen kan ik u informeren dat er een ‘eerste verbeterde druk maart 2005’ van mijn werk over Belle van Zuylen beschikbaar is, welke vele malen superieur is aan de ‘nulde druk.’

Daarom kan ik u laten weten dat de adellijke familie van Tuyll van Serooskerken en haar aanverwante takken en aangetrouwde families, allemaal in oorsprong behoorden tot de Europese ‘zwarte en gekleurde’ natie, door mij ontdekt en aldus genaamd. Ze vormden een uniek en exclusief Europees ‘gefixeerd, mulattenras’ met wit, Afrikaans en Aziatisch bloed. Dit geldt dus ook voor de zogenaamde ‘moderne tak’ die inmiddels helemaal wit schijnt. Sommigen vertoonden meer afrocentrische gezichtstrekken zoals Maria Jacoba van Goor en deze portretten geven conservatoren tot vandaag de meeste problemen. De conservator Ben Bregman van het Huygensmuseum Hofwijck bijvoorbeeld, weigert het Rembrandt portret van Maurits Huygens te tonen want hij oogt als een ‘mulat’ en de hele familie was gekleurd.



[Zelfportret, Liotard]

Voor het juiste begrip van de heel licht gekleurde Belle van Zuylen die een zwarte identiteit had en tevens hield van zeer donkere adellijke mannen, zal men haar etniciteit en de herkomst van het familiefortuin uit slavenhandel in ogenschouw moeten nemen. Ik heb zelf zeer ongeïnformeerde wetenschappers horen beweren dat Belle van Zuylen niet van zwarte mensen zou houden of zichzelf lelijk vond! Zij wilde van alle naties zijn en was ook van alle naties.



[Anna Elizabeth van Tuyll van Serooskerken, door Liotard, nicht van Blle van Zuylen]

Eerder heb ik mijn verwondering geuit dat de schatrijke regentenfamilie Van Goor die zelf connecties had met Rembrandt van Rijn, het slechts met één schilderij van Maria Jacoba moest stellen. Door echter mijn theoretisch concept toe te passen op uw beschrijvende catalogus van de schilderijencollectie op Slot Zuylen ‘Op stand aan de wand’(1996) waaraan mevrouw Karin Schaffers van het Iconografisch Bureau een bijdrage aan leverde, kom ik tot de deductie dat de portretten van de familie Van Goor werden ingebracht door Helena Jacoba de Vicq, de moeder van Belle van Zuylen, en gezocht moeten worden onder de geanonimiseerde portretten van eveneens geanonimiseerde meesters. Deze portretten treft men tegen het einde van de catalogus aan en ik ga ervan uit dat het dubbel anonimiseren in de 19e eeuw plaatsvond, door uw minder ‘verlichte’ voorgangers. Opvallend is dat de meeste van deze onderhavige portretten op dezelfde wijze zijn gerestaureerd in 1910-1912, alsof men eerder de panelen op maat had gezaagd om te passen in een bewaarplaats.



[Maurits Huygens door Rembrandt]

De 19e eeuwse portretten in uw hele collectie beoordeel ik allemaal als bij de conceptie reeds ‘gemooid’ waarbij mogelijke afrocentrische trekken werden ‘vergriekst’ en een eventuele donkere huidkleur geëlimineerd, want gekleurde etniciteit was toen helemaal ‘not done’ en deze afbeelden geven dus geen enkele indicatie van etniciteit.

De argumenten op een rijtje:

-    Ontbreken van portretten Van Goor waar het in de lijn der verwachtingen is dat ze moeten hebben bestaan.
-    Ontbreken in een specifieke collectie waar men deze normaliter zou moeten aantreffen omdat zij door een bruid moeten zijn ingebracht.
-    Anonimiseren om geen connecties met families te kunnen leggen en kleur in deze families te verbergen.
-    Anonimiseren van de schilder zodat de informatie van de schilder niet herleidbaar is naar deze families.
-    Niet tentoonstellen van deze portretten aan het publiek.
-    Afrocentrische gelaatstrekken m.n. subnasale prognastie



Specifiek in betrekking tot de familie Van Goor doel ik op portretten met catalogusnummers 165, 166, 171, 172, 175, 177 en 181. Als laatste ressort kijk ik naar het afgebeelde en herken leden van de ‘zwarte en gekleurde’ natie in de portretten. Vooral nummer 177 ‘Onbekende man’ toont een jonge man met heldere, lichte ogen, een wat bolle neus en blond kroes haar, in Renaissance aandoende kleding uit de tijd van Shakespeare.  Hij heeft mijn speciale belangstelling. Ik wenste dat hij Cornelis Gijsbertsz van Goor (1600-1675) was, de opa van Maria Jacoba van Goor en een opdrachtgever van Rembrandt. Zoniet haar jong overleden broer Cornelis van Goor de jonge, professor aan de Universiteit van Keulen, maar dan past de datering op kleding niet meer. Of was het gelegenheidskleding en wilden zij hun status als ‘Renaissance man’ benadrukken? Deze knappe persoon springt uit het doek op een haast ‘Rembrandt-achtige’ wijze en is het toonbeeld van goed Hollands ondernemersschap. De andere zeer ingetogen maar geamuseerde Hollandse dames met kroes haar zijn mogelijk de moeder Elizabeth Schrijver, haar dochters Agnes van Goor en Johanna van Goor, de zusters van Maria Jacoba van Goor. Mogelijk dus oudtante Johanna van Goor (1690-1762) met wie Belle van Zuylen, volgens Dubois, correspondeerde.

Verheugend is dat men de portretten van de familie Van Goor niet verder heeft verhandeld of heeft vernietigd, maar dat men zelf tot restauratie overging. Misschien dat de verantwoordelijken dachten aan betere tijden wanneer de wereld rijp zou zijn voor de acceptatie van zwarte en gekleurde Nederlanders als gelijkwaardig aan witten. Of dat het, aannemelijk, werken van grote meesters zijn en waardevolle cultuurschatten betreft. Door vandaag in 2006 over te gaan tot deze schilderijen van de naam van de afgebeelde persoon en de naam van de schilder te voorzien handelen wij in de geest van deze voorgangers.

Ik zou gaarne in de toekomst deze stukken willen (helpen) determineren en vraag mij af of  Slot Zuylen daartoe haar medewerking zal willen verlenen. Te beginnen met een schouwing van de werken en bestudering van de onderhavige stukken van de restauratie en dergelijke binnen afzienbaar termijn. Verder neem ik aan dat er nog veel ongecatalogiseerde familiecorrespondentie is op Slot Zuylen. Een document in het Archief van Utrecht betreft een machtiging van de familie van Tuyll van Serooskerken aan Cornelis van Goor de jonge, wat wijst op intieme betrekkingen tussen deze families, welke helaas niet terug komt in de presentatie op Slot Zuylen.

Belle van Zuylen had dus niet één, maar zelfs twee gekleurde oma’s want ook Isabella Agnetha Hoeuft, naar wie zij vernoemd is, was van een ‘hartstikke’ gekleurde familie, ondanks sommige portretten. Ook de verheffing van de familie in de adelstand door keizer Leopold I Habsburg, een zwarte man, is een aanwijzing.

Als anekdote wil ik u informeren dat ik onlangs, in navolging van het charmante idee van ‘six degrees of seperation’ een connectie (geen bloedband of pretenties of wat dan ook) vond tussen mezelf en onze Belle van Zuylen. De familienaam Codfried werd namelijk bij de Emancipatie op 1 juli 1863 aan vijf vrijgemaakte jonge slaven gegeven. Mijn zwarte overgrootmoeder Mariette Adriana Codfried (1860) was één van deze vijf. De zwaar getroffen slavenmeesters die een schadeloosstelling ontvingen vanwege deze vrijmaking waren twee broers Neumann uit Mecklenburg, mogelijk beschreven in het ridderschap, en twee Surinaamse zusters Cordua. De moeder van deze gezusters Cordua was Catharina Hoëft, door haar ‘informele’ Duitse echtgenoot van twintig jaren trouw met wie zij een traditioneel ‘gemakshuwelijk’ had gesloten, vermeldt als ‘Höft.’ Zij was als kleuter gemannumitteerd door haar meester, en behoorde tot de boedel van Henriette Wilhelmina Bedloo die getrouwd was geweest met Jan Diederik Hoeuft uit Haarlem. De naam Diederik wordt ook gedragen door Belle’s vader. Jan was deel van het bestuur van Suriname en is aldaar overleden. Aannemelijk is dat deze gekleurde vrouw Catharina het enige, doch illegitieme kind van deze Hoeuft was en men de familienaam heeft verbasterd.

Haar kleinzoon Johan Martin Andreas Neumann werd burgemeester van Lübeck. Mijn verzoek aan het Museum van Lübeck om een portret van ‘der burgemeister’ resulteerde in een familiefoto van het hele burgemeesterlijk gezin in de tuin, met de burgemeester ver in de achtergrond, half verscholen achter een bosje. Aannemelijk is dat hij als gekleurde man zwarte trekken had en dat dit vreselijke geheim ook in 2006 verborgen moet blijven. (Publicatierechten euro 55!)

Mijn volgende publicatie onder de pen is een engels, afrocentrisch kunstgeschiedenisboek ‘Black Dutch by Rembrandt, Frans Hals, Rubens, Liotard, Girodet and many others’ welke met Godswil in 2007 in eigen beheer gaat verschijnen. Hierin verzamel ik zo veel als mogelijk afbeeldingen en portretten van deze zwarte natie, plaats ze in context en geef commentaar. Ik breng ook alle zwarte en gekleurde portretten van de relaties van Belle van Zuylen bij elkaar om de ‘zwarte en gekleurde’ vaandeldraagster van deze natie zichtbaar te maken.

Ik zie gaarne uw welwillende reactie tegemoet. Met alle verschuldigde respect en dankzegging. Uw gehoorzame en onderdanige dienaar.

Egmond Codfried
Schrijver & publicist
EgmondCodfried@hotmail

************************************************************
12 Oktober 2006

Geen reactie van Slot Zuylen volgde, maar dat was te verwachten!

Offline

PERSONAL DESCRIPTIONS

[William I of Orange (1533-1584): 'More brown then white' and \ Brown of complexion and the beard'(Beresteyn 1933:1)].




PERSONAL DESCRIPTIONS

The Blue Blood is Black Blood (1500-1789) Theory (2005) is primarily based on biographical, personal descriptions of members of the European elite that say they were brown or black of complexion.

Next there are portraits, mostly engravings, which do show the black and brown complexions. This theory offers a deconstruction of racism against Blacks by stating that Europe was once ruled by a Black identified, Black and coloured noble and royal elite, and scientific racism should be regarded as a liberation ideology to wean oppressed whites away from their fascination with their Black and brown oppressors. Part of the liberation ideology was also the revision of history to turn all the Great Men into white men. Human Races were invented to raise whites to the level of humans, and put whites at the top of a fictional evolutional hierarchy, with Blacks at the bottom, nearest to apes. While The Declaration of Human Rights should rightly be understood for the whites Europeans, serfs, to gain equal rights, to be respected as humans by their black and coloured noble and royal masters.

Racism was invented around 1760, according to Appiah (1975), when nations were hence identified by skin colour. The French Revolution (1789-1795) was the first wave of the ideological war for liberation of whites. Before this there were Farmer Revolts in the 15^th and 16^th centuries against the nobility and the church that were bloodily put down. Due to restorations whites were only finally emancipated after the revolutions from 1848. As these Black nobles had issued fashionable and propagandistic, whitened portraits; these pieces were next used for revisionism; to hide this bitter and traumatic historical episode. Black portraits were repressed or over painted or copied as white portraits. Some authentic black portraits are still languishing in secret family faults. Whites seem to still be vehemently reacting to these acrimonious happenings, and still fear Black domination; even if most of them do not know that the European elite was Black.

There has to be a factor in the raising of white children to make around 10% hard-line racists, who are able to intimidate non-racist whites as well as Blacks. Still it can be noticed that the historical Black portraits are until today consciously neglected or overexposed to appear lighter in reproduction. There have to be people in the know. Like when they talk about Black Caucasians or African Caucasians, to explain away Black European royalty. Or people are told that blue blood refers to blue veins, or black refers to black hair or even that portraits do not show ethnicity, which some less able people repeat over and over. Claims are made that fungi altered ‘woodcuts’ or that paper is oxidised to make whites appear like Blacks. This fungi or oxidation only seems to attack the faces and hands and leaves the white lace collars, white. Yet the biggest group that permits this revisionism to continue are Blacks themselves, with their intellectual leaders still selling their people for personal gain, career purposes and safety. Or that Black persons are taken aback by the liberating idea that Blacks are not the eternal victims of whites. This gives whites, who were only emancipated after 1848, too much credit and power.

These personal descriptions are found in biographies; even the first pages. Next the Blue blood theory asks why then are they described as brown or black yet portrayed as whites. But there are indeed also drawings and prints to be found, which show their dark complexions. Some even show ethnic facial traits. The personal descriptions are also called pen portraits, and they can be autobiographical as well. Isabelle de Charrière (1740-1805), known also as baroness Belle van Zuylen, wrote about her self in ‘Portrait of Zélide’(1767) to James Boswell: ‘She does not have the white hands, she knows this and even jokes about it; but it’s not a joking matter.’ (CP.Courtney 1996)Yet all her known portraits show a white woman with dark hair. A portrait of her grandmother, Maria Jacoba van Goor (1687-1737) however shows a rich, regent class woman with marked African facial traits, yet with white skin. The white skin is at variance with her granddaughter writing: I don’t have the white hands. Van Goor’s mother, Elizabeth Schrijvers, was a niece of Rembrandt’s.

Boswell, a Scottish noble and a candidate for marriage to De Charrière, and who is a descendent of king John Bruce, calls himself ‘black’ as he jokes about his yet unborn natural child, that should be called ‘The Black Prince,’ as both his parents are ‘black.’ He writes in his journal about his niece: ‘Mrs Maasdam black as chimney.’ And about her husband: ‘Her husband chimney sweeper.’ She was Anna Margaretha van Aerssen, a granddaughter of the Surinam governor Cornelis van Aerssen van Sommelsdijk(1637-1688). Lady van Aerssen married baron Aarnoud Joost van der Duyn van Maasdam (1715-1785) a member of the oldest noble families. De Charrière wrote a poem about the barons complexion: ‘A son teint noir et basané.’(1767) (About his brown black complexion) The Van Aerssens Family was the richest family in the 17 century and owned a third part of Surinam. The governor’s grandmother, Petronella Borre (1578-1653) shows frizzled hair. Baron van Maasdam’s sister married a ‘friend’ of King William III: Aarnout Joost Keppel. An engraved portrait of heir grandson, George Keppel, Earl of Albemarle shows the famous dark complexion of this family. In a letter to her lover Constant D’Hermenches de Rebeque, De Charrière writes that the Van der Duyn family was famed for their swarthiness. But his famous portrait by Sir Joshua Reynolds shows a white man.

There is no portrait issued of Mrs. Maasdam, but of her husband there is portrait by De Spinny, which shows a white man, with light eyes. Their daughter Anne van der Duyn (1747-1798) looks dark, and granddaughter Sophie Countess of Bylandt (1778-1841) shows remarkable Classical African facial traits. From his features, mentioned in the poem, we can conclude that the portrait actually shows baron Maasdam. He has probably ordered the whitened portrait himself. Which leads to the next question as why did the brown and black elite have themselves portrayed as whites? An engraving of his cousin George Keppel, of Albemarle, shows the very dark colouring. A portrait by Sir Joshua Reynolds (1761) of his sister, Elizabeth Keppel, the Marquise of Tavistock, shows a white woman aided by a Black woman; a Moorress. The Moorress is not a real person, but symbolises ‘blue blood,’ and inform us of the high birth of the Marquise. Moor is the name for the Classical Africans we find in European art and heraldry. The Marquise of Tavistock is an ancestor of The Duchess of Cornwall, Camilla Parker Bowles.

A later lover of De Charrière was Benjamin Constant, a nephew of D’Hermenches de Rebeque, and is described as having: ‘very bad complexion.’  (Dennis Wood) Like his lover Germaine baroness de Staël-Holstein (1766-1817), wife of the Swedish ambassador to the French King: ‘an amplitude of form, good features, bad complexion’ and she was ‘too swarthy.’ Her marriage contract was co-signed by Louis XIV and his wife Marie Antoinette. The French Queen was a daughter of Empress Maria Theresa of Habsburg, the granddaughter of Leopold I Habsburg (1640-1705), Emperor of The Holy Roman Empire. He was described as ‘a short, hale black man.’ Portraits and coins show a very prognastic man, with extremely thick lips. Another famous Hapsburg, Emperor Charles V’s mummy is described as ‘black’ and shows very Black and very prognastic on a 19^th century photograph. Louis XIV mummy was viewed in the 18^th century and was deemed well preserved and ‘black as ink.’ His cousin Charles II Stuart (1630-1685) was named The Black Boy and described by a wanted poster as ‘a tall black man.’ Several prints show a very dark skinned man. As does his mother, Henrietta Maria de Bourbon, a daughter of Maria de Medici and Henri IV de Bourbon. Louis XIV, The Sun King who was followed by his great-grandson Louis XV, and was the great-great grandfather of King Louis XVI. All royals intermarried with other royal families and all were blue blooded. The wives of Louis XIV and Leopold I were sisters, and daughters of Filip III of Spain.

By the above method we can identify many other relatives as brown or black of complexion. The description mentions skin colour, which mattered, as it was proof of blue blood. Their complexion and facial traits showed them to be descendents of Blacks. As does the little Moors, which depiction can also be regarded as mythical forefathers or forefather spirits. We also notice that the same person is shown in many different ways, to the point that portraits do not match. This can be understood as; every painter imposing his own sense of beauty on persons who might not have classical good looks. Many regarded the Greek ideal as the standard of beauty: a small facial angle. The Greek gods had a facial angle of 0, a feature seldom met in real people. Yet there also seems a need to play up the Classical African traits, from which we can conclude they were valued as proof of pure blue blood. The Habsburg took pride in their own marked subnasal prognathism. The Classical African features were thus highly prized as further proof of blue blood in the family bloodlines, when not every member showed these facial traits. The whitened portrait seems to be propagandistic, as they ruled whites and wanted to legitimise their rule by looking white. In real life this was often achieved with white face paint and bleach, together with blond wigs. But this make up was also part of their aesthetics, like whites today do not seem to like their natural milky colour and tan on exotic beaches, use self-browning crèmes and have themselves sprayed brown. But this does not mean they want to be Blacks or marry Blacks. It’s a status symbol and makes the person look rich and sporting, to be able to travel to sunny beaches. This also goes for hair structure or hair colour, which individuals are forever changing according to whim or fashion.

The European Black noble and royal elite were presumably descendents of the first Europeans who were Africans. They did not suddenly became whites 6000 years ago, but were forcibly assimilated in the late 19^th century, yet some managed to remain Black far into the twentieth century. Queen Alexandra of Britain, wife of Edward VII, a great-grandson of Charlotte of Mecklenburg, was still painting herself pink by 1910. From the start there was admixture with whites and Asians, thus they can be defined as ‘an intermarrying, fixed mulatto race, with some looking more African, Asian or white.’ In their aesthetics some followed the classical Greek ideal, which favoured a small facial angle and white skin. Yet in real life they intermarried and considered Black individuals as of pure blood and more noble. The Black Europeans considered themselves the true Europeans, and ruled and oppressed the white majority, who were migrants from Asia. Other Blacks who were not noble were favoured in a system that can be described as Reversed Apartheid. This practice explains why the not noble and intellectual elite was also Black and brown in looks. There seems to be a need with some parts of the nobility for using the skins of their white subjects, serfs, as leather for bookbinding’s, clothing and shoes. This explains some of the fury of the French Revolution.

MORE DESCRIPTIONS

Edward of Woodstock: The Black Prince. He has, just like his mother, Marguerite de Hainaut, Asian facial traits; perhaps derived from their Mongol ancestors.

Charlotte Sophie of Mecklenburg-Strelitz, wife of King George III and mother of George IV. She was Queen Victoria’s grandmother: ‘a true mulatto face, brown, yellow.’ Her portraits often show her classical African features with frizzled hair. It is claimed that she shows Vandal facial traits. Presumably Blacks were part of all the peoples that inhabited Europe: Saxons, Franks, Sueven, Goth’s, Vandals; but only around 1100-1200 assumed the position of nobles and kings among their fellow white nationals.

William of Orange (1533-1584), founder of the Dutch dynasty: ‘more brown then white, brown of complexion and the beard.’ Some prints show strong prognathism and curly hair. His brother Count Johan of Nassau shows strong subnasal prognathism and dark complexion as well.

Ludwig von Beethoven: The Black Spaniard. Several paintings testify to his black complexion.

Bernd Hayden: the little Blackamoor. An oil portrait shows his black skin.

Anna Boleyn: very dark, with black eyes and dark hair.

Elizabeth I: dark. She was famous for painting her face white.

James Boswell: dark and swarthy, with black eyes.

Lorenzo the Medici: dark and swarthy, with a flattened nose. A Vasari portrait shows his blackness.

Pierre-Alexander Du Peyrou: son teint noir et basane, his dark brown complexion.

Jean Paul Bernadotte: semitic origins.

Thomas Fairfax: nicknamed ‘Black Tom.’

Jean-Jacques Rousseau: a gentle black man in an Armenian coat.

Elizabeth Barett Browning: very brown complexion.

Johan van Sandick: self described as ‘brown, with brown hair.’

Jane Austen: rich brown, not pink

Eliza de Feuillide: the native brown of my complexion heightened with a tan.

BLACK PORTRAITS

Next there are very black engravings, but no description found, yet.

Oliver Cromwell, Lord Protector: an equestrian portrait shows a truly black man.

John Deveraux was a descendent of Anna Boleys sister Mary, and became Elizabeth I’s lover: looks extremely black of complexion.

François de la Noué: Huguenot leader looks very black with strong subnasal prognathism.

Henri IV; black prints and a painting. His son Duc D’Anjou described as swarthy. His grandson Charles II Stuart was The Black Boy.

Catharine de Medici: a black print by Clouet.

Anthony van Leeuwenhoek: very black drawings.

Jan Vos: described as “ugly’ because with very Classical African with Black skin.

Shakespeare looks Black. His plays have many black characters: Othello, Hamlet

Bredero: looks black.

Fillips II Habsburg: a very black engraving, prognastic. His father, Charles V’s mummy was black and very prognastic.

Martin Luther: a black drawing

Alessandro de Medici: looks like a true mulatto

Gustaaf IV Adolf: African features

Gustaaf X of Sweden: dark, prognastic.

Voltaire: several black drawings.

David Hume: classical African looks on Ramsay portrait, dark skin on engraving.

Immanuel Kant: several dark drawings

Mary of Scots: very dark. Her great-grandson was Charles II Stuart and named The Black Boy

Baron Onno Zwier van Haren; has Indonesian looks, just like his daughter baroness Caroline van Haren, who married J. van Sandick, and their son: Onno Zwier van Sandick.