vrijdag 21 december 2012

IMPORTANT FIRST IMAGES FOR THE BLUE BLOOD THEORY





























 PLEASE TAKE NOT OF THE NEW DATES (BLUE BLOOD IS BLACK BLOOD (1100-1848)




http://api.ning.com/files/cJUIbbKFCodw5a86OBHeJn0TheqFELKGcAbMOMHxtIxkNFTsQV3ws*qmXBOiNWa*D3*RSrGn6mvE7pBtUZv0U-nZj-cmjhqN/MARIAVANNASSAU.jpg

zondag 14 oktober 2012

PROMOTIE, FONDSWERVING & SCHRIJFWEDSTRIJD




Schrijfwedstrijd, Euro 200
Bluebloodisblackblood@hotmail.com


PROMOTIE, FONDSWERVING & SCHRIJFWEDSTRIJD


Het Suriname Blue Blood is Black Blood Museum, is een vrijwillig initiatief is op zoek naar vrienden en financiën om de permanente expositie uit te kunnen breiden met panelen over Suriname en de 18e eeuwse onafhankelijkheidsstrijd (1742-1753) door de familie van Maria Susanna du Plessis, de Zwarte Europese koningen en koninginnen (1100-1848), de familie Van Oranje, het Huis Stuart, Homoseksualiteit, koningschap en adel, afbeeldingen van de Zwarte Jezus en Zwarte Madonna, het ware zwarte gelaat van Charles V Habsburg, Mansfield Park (1813) als antislavernij roman door de Zwarte Jane Austen, en de slavernij afschaffing van 1863, de Hindoestaanse immigratie, Komt er weer een Holocaust tegen allochtonen (2012-2016), etc. Er is behoefte aan grotere bekendheid met de alternatieve geschiedschrijving en het postkoloniale gedachtegoed. Het kleine museum groeide uit een onderzoekshobby naar de Surinaamse 18e eeuw en de etniciteit van de Europese adel en koningshuizen, en beeldmateriaal van lezingen. Dit onderzoek (2005) wees uit dat menselijke rassen en racisme in 1760 werden verzonnen om Europa te bevrijden van de adellijke overheersing. Tevens bewijst dit onderzoek dat de Moortjes in de westerse kunst en heraldiek sinds 1100 symbolen van blauw bloed zijn, hoge adel en Zwarte Superioriteit. Witte Europeanen werden pas vanaf 1848 geëmancipeerd en toen werd de geschiedenis letterlijk en figuurlijk wit geverfd. Het blauw bloed museum presenteert reproducties van de zwarte portretten van de toenmalige adellijke elite die als zwart en bruin van gelaat werd beschreven en zich soms als Zwarten identificeerde, ten opzichte van hun witte lijfeigenen en horigen. Deze prachtige stukken zijn niet in reguliere staatsmusea te zien. Hiermee is dit museum gericht op antiracisme en anti witte suprematie, door de historisch aanwijsbare wortels van deze kwaden bloot te leggen. Racisme is een bevrijdingsideologie om Europa van adellijke overheersing te bevrijden. Racisme werd een soort religie tegen christendom dat de onderwerping van de witte horigen goed keurde.Tevens wil dit museum aandacht vestigen op het feit dat ook vandaag alle geld en macht slechts bij één procent van de bevolking berust, en zij daarom ervoor zorgen dat de resterende 99% nooit een eenheid zullen vormen. Daarom hebben wij staatsracisme, religiën, vrouwenonderdrukking, gedwongen prostitutie, strijd tussen man en vrouw, tussen jong en oud, homofobie, pogroms, holocausten, anti-Polen meldpunt, etc. De op verandering ingestelde jeugd wordt daarom achtergehouden door middel van inferieur onderwijs, drugs en alcohol. Wij armen worden dus voortdurend en met alle middelen door de Staat tegen elkaar uitgespeeld. Nederland behoort tot de rijkste landen ter wereld en toch is er sprake van voedselbanken en woningtekort. Dit is allemaal een vreemde uitkomst van de veronderstelde democratie die Nederland propageert en met geweld wereldwijd afdwingt. Wellicht is het daarom tijd voor een Tweede Verlichting.

Schrijvers zijn aldoor aan het schrijven en de kans om een geldbedrag te winnen is voor alle schrijvers een buitenkans. Tevens wordt er voorzien in een thema en een blog met artikelen voor inspiratie, voor geëngageerde schrijfkunst.







Thema schrijfwedstrijd:


BLAUW BLOED & EENHEID ONDER DE MENSEN IN NEDERLAND

INSCHRIJFGELD: Euro 5
Hogere donaties zijn welkom.          
Tekst in het Nederlands en maximaal 1000 woorden lang,
En op basis van de informatie over de blauw bloed theorie
op het museumblog: Bluebloodisblackblood.blogspot.com
De inzending moet duidelijk een onderbouwde bevestiging
of ontkenning, of andere variatie zijn in elke literaire vorm.
uw inzending sturen naar bluebloodisblackblood@hotmail.com
Uiterlijk op 25 november 2012.
Uitslag op 25 december 2012, via het blog.





Inschrijfcoupon voor 25 november versturen: aankruisen, invullen, copy and paste, en per

O         Ik ben 18 jaar of ouder.
O         Ik heb minstens Euro 5 gestort op rek. 257384367 t.n.v Egmond Codfried te Den Haag, onder vermelding van mijn naam, adres, en schrijfwedstrijd
O         Ik ga ermee akkoord dat deze wedstrijd, fondswerving mede als doel heeft
O         Naam
O         Adres
O         Geboortedatum en plaats
O         Emailadres
O         Beroep
O         Uw eigen internetsite of blog


De hoofdprijs, is de enige prijs en het beoogde bedrag is tussen Euro 100 - 200,
De eventuele toekenning, uitreiking, en uiteindelijke hoogte van de prijs is afhankelijk van voldoende inschrijvingen. De winnaar verhoogt dus zijn/haar inzet met minstens 2000 %.
Bij te weinig aanmeldingen vervalt de schrijfwedstrijd.
De tien beste inzendingen zullen afgedrukt worden in het blog,
en in het Suriname Blauw Bloed Museum Tijdschrift.
De tien beste inzenders ontvangen een gratis museum tijdschrift.
De sluitingsdatum is dus op 25 november 2012 en de winnaar wordt op 25 december 2012
via internet, via het blog bekend gemaakt aan de deelnemers.

Deze schrijfwedstrijd is ter promotie van het museum en haar gedachtegoed, en betreft een middel tot fondsenwerving met hulp van de geïnteresseerde achterban. De teksten zijn een gewenste reactie op het nieuwe gedachtegoed van dit museum.
Over de uitslag wordt geen correspondentie gevoerd.

Den Haag, 23 oktober 2012.

Egmond CODFRIED
bluebloodisblackblood.blogspot.com
Conservator en eigenaar van  het
Suriname Blue Blood Is Black Blood Museum
Eemstraat 36
2515 VS Den Haag
Nederland
Bezoek uitsluitend op afspraak:
Tel. 06- 84277899

zondag 22 juli 2012

SURINAME BLUE BLOOD IS BLACK BLOOD MUSEUM

OPENING Suriname Blue Blood Is Black Blood Museum:

Zwarten niet langer stigmatiseren als slaven

 
 
 
 


[Jacobus van der Werff, de in Suriname geboren neef van Maria Susanna Du Plessis (1739-1795) te Utrecht had uitsluitend Europese voorouders, maar oogde klassiek Afrikaans. Zijn oma was de zus van Mw. Audra, Charlotte van der Lith (1700-1753). De Surinaams-Europese slaven houders elite behoorde tot de Europese elite die als zwart en bruin van huid werd beschreven]


OPENING Suriname Blue Blood Is Black Blood Museum: Zwarten niet langer stigmatiseren als slaven
  • Persbericht:
    OPENING SURINAME BLUE BLOOD IS BLACK BLOOD MUSEUM EGMOND CODFRIED (Paramaribo, 1959), schrijver en publicist, is de curator en de ontdekker van de Blauw Bloed is Zwart Bloed Theorie (2005) welke stelt dat Europa van 1100 tot 1848 gedomineerd werd door een elite die als zwart en bruin van huid werd beschreven. Hij toont zijn collectie van reproducties van vaak onbekende historische portretten en is daarmee het enige museum dat zich buigt over het werkelijke uiterlijk van historische figuren. Prins Willem I van Oranje (1533-1584) wordt beschreven als ‘Meer bruin dan wit,’en als ‘Bruyn van verve ende baerde.’ (Beresteyn 1933: 1) Sommigen van hen, waar onder ook Willem van Oranje, zijn schoonvader Maurits van Saxen, en Jane Austen (1775-1817) hadden naast de bruine en zwarte gelaatskleur ook (sterke) klassieke Afrikaanse gelaatstrekken, dikke prognastische lippen en/of brede neuzen, naast kroes haar; welke trekken toen stonden voor puur adellijk bloed: Blauw Bloed. Zij waren afstammelingen van de Blauwe Mannen, de zwarte en bruine oorspronkelijke Europeanen die 45.000 jaar geleden uit Afrika kwamen (Grimaldi Mens), en waarvan een deel zich tussen 1100 en 1200 uitriepen tot een adel, dus echte Europeanen. Onderling huwen ter behoud van kleur en een adellijke levensstijl was een vereiste. Zij wierpen zich op als beschermers tegen de invallende Noormannen, civiliseerden en kerstenden de witte Europeanen, die pas sinds 6000 jaar geleden uit Centraal Azië kwamen, en die zij voortaan ook exploiteerden als hun lijfeigenen en horigen. Kenmerkend voor hun overheersing was het wreed smoren van verzet en wrede straffen als vierendelen, radbraken, en het opensnijden van de buik waarbij de darmen nog verbonden aan het lijf in het vuur werden geworpen. Maar de wreedste straf moet wel het publiekelijk levend villen zijn. Er bestond daarom tot 1848 een Europese handel in mensenhuiden en deze werden industrieel verwerkt tot boekenkaften, kleding en zelfs schoenen voor de elite. Kerkdeuren werden bespannen met mensenhuid, wat verder aantoont dat de onderwerping van de lijfeigenen door de adel als door god gewild zou zijn. Er was sprake van een kastenmaatschappij met de witten als de kastelozen. Deze informatie illustreert beter waarom er behoefte was aan een Verklaring van de Rechten van de Mens (1760), want de witte lijfeigenen vroegen hun adellijke meesters om als mensen gezien te worden. Tegen die tijd verzonnen Verlichte burgerlijke ‘wetenschappers’ behorende tot de Zwarte intellectuele elite, de fictie van menselijke rassen en plaatsten om strategische redenen, de witte meerderheid aan de top van de evolutionaire ladder, en de Moor helemaal onderaan, net boven de Mensapen. De Moor (Othello, Mr. Elton, Zwarte Madonna’s, en de heraldische Moortjes) symboliseert adel en Zwarte Superioriteit. Hiermee gaf men dus weer hoe men precies dacht over de hoge Adel en hun Zwarte Superioriteit. De Franse Revolutie (1789-1794) vormde een aanzet en bracht de burgerlijke, kapitalistische elite aan de macht, maar voor het arme volk veranderde er bar weinig. Vanwege restauraties als die van Napoleon, duurde het pas tot de laatste revoluties van 1848 dat de witte Europeanen emancipeerden en de adel hun ‘privileges’ verloren. Jane Austen (1775-1817) werd als ‘brunette of complexion, en als ‘a brown, not a pink colour’ beschreven, en maakte al haar romanpersonages licht bruin, bruin, zeer bruin en zwart van gelaatskleur. Zij schreef tegen de verandering van status van Zwarte Europeanen. Ook de Surinaamse gouverneurs en planters behoorden tot deze gekleurde elite en adel. Na 1848 werd de geschiedenis revisionistisch, en dus wit geverfd. Hierbij maakte men gebruik van de modieuze, propagandistische portretten van de zwarte en bruine elite, die zich soms in het echte leven ook wit verfde en het gelaat bleekte; om een valse, gewitte geschiedenis te creëren. Het nut van de Blauw Bloed Theorie is een deconstructie van de revisionistische geschiedenis en een deconstructie van racisme tegen de Zwarte mens, welke oorzaak in de wrede, maar civiliserende en kerstenende overheersing van witten door Zwarten gezocht moet worden. Witten vrezen en haten Zwarten omdat zij ooit door hen werden overheerst. Racisme is een bevrijdingsideologie. Alle onwetenschappelijke theorieën over mensenrassen, schedelmetingen etc zijn bedoeld om deze historische Zwarten wit te maken en de geschiedenis van de Zwarte Superioriteit te verbergen. Dit nieuwe museum, in een trappenhuis van zijn woning, Eemstraat 36 te Den Haag, met de zegen van verhuurder Vestia Den Haag Zuid Oost, en alleen op afspraak te bezoeken; is voor iedereen toegankelijk, daarom betaalt men ook maar € 1 per persoon. Men kan kennis nemen van de portretten van de Zwarte heersers en hun Zwarte koninginnen. Er zijn reproducties van portretten van adel en slavenmeesters die eerder niet openbaar te zien waren of verborgen zijn in familie en wetenschappelijke collecties vanwege het zwarte uiterlijk. Tevens zal men postkaarten en studies kunnen kopen. Dit Haagse museum moet leidden tot de oprichting van een Suriname Blue Blood Is Black Blood Museum in Suriname in 2013. bluebloodisblackblood.blogspot.com.bluebloodisblackblood@hotmail.com

    Informatie: Egmond Codfried /068427799
    15 juni 2012
  • [quote]NAS krijgt onderzoekscollectie van afrocentrist Codfried
    24 Jun, 18:00

    In de conferentiezaal van het Nationaal Archief Suriname houdt de afrocentrist Egmond Codfired vanavond een voordracht over 'black history'. Vanavond houdt de afrocentrist Egmond Codfried in het Nationaal Archief Suriname (NAS) een voordracht over ‘black history’. In zijn lezing wil Codfried de samenleving meer inzicht geven in deze wetenschap en de resultaten van zijn onderzoek presenteren. Aansluitend draagt de wetenschapper officieel een onderzoekscollectie over aan het NAS.

    Codfried, een van oorsprong Surinaamse onderzoeker en schrijver, heeft onderzoek gedaan naar de etniciteit van Surinaamse gouverneurs en planters en van de Europese adellijke en koninklijke elite. Daarbij heeft hij persoonsbeschrijvingen en portretten vanaf de vijftiende eeuw bestudeerd.

    Zo is Codfried tot de ontdekking gekomen dat beroemdheden uit de Europese geschiedenis als Alexander Poesjkin, Jane Austen, Belle van Zuylen en Ludwig von Beethoven negroïde voorouders hebben. Ook zijn volgens hem tal van geschilderde portretten van gepigmenteerde adellijke personen stelselmatig ‘gewit’. Codfried is ervan overtuigd dat hiermee aan geschiedvervalsing is gedaan en trekt daaruit stevige conclusies. In een persbericht over de lezing van vanavond schrijft het NAS dat Codfried “de mening is toegedaan dat dit onderzoek de oorzaak van racisme tegen zwarte en gekleurde mensen blootlegt.“

    Afrocentrisme is een vorm van wetenschap die de Afrikaanse mens als uitgangspunt kiest. De wetenschappers beschouwen de mensheid vanuit de visuele negroïde kenmerken van de mens. Ook al omdat volgens hen vast staat dat de eerste mens in Afrika leefde.

    De wetenschappelijke richting kwam in het begin van de vorige eeuw tot ontwikkeling onder invloed van zwarte en gekleurde onderzoekers in Noord-Amerika en het Caribisch gebied. Hun doel was om tegen de dominante eurocentrische wetenschap in te gaan waarin juist de blanke, witte mens centraal staat. De bevindingen van afrocentristen zijn van begin af aan niet onomstreden. [/quote]
  • Suriname opgeschrikt door 'ontruiming Fort Zeelandia' (update)
    24 May 2012, 14:15

    Het Fort Zeelandia moet per 1 september worden ontruimd. Eugene van der San, directeur van het Kabinet van de president heeft Stanley Sidoel, directeur Cultuur, schriftelijk gevraagd 'alle panden op het Fort Zeelandia Complex in te leveren c.q. terug te brengen in de schoot van het beleidscentrum'. De brief is van 21 mei 2012.

    Dit bericht verspreidt zich via het internet en heeft veel Surinamers opgeschrikt. Kunstenaar Erwin de Vries zegt aan Starnieuws dat hij hoopt dat het bericht niet waar is. Hij probeert president Desi Bouterse te spreken, maar komt niet verder dan zijn secretaresse. Directeur Stanley Sidoel zegt tegen Starnieuws: "Ik bevestig dat ik een nota van het kabinet van de president heb ontvangen, van dhr. Eugene van der San. Ik ben gevraagd mijn inzichten te geven over de bestemmingswijziging van het complex en de gebouwen van het Fort Zeelandia." Sidoel zegt dat hij "normaal zijn werk doet en heel gauw, nog deze week" zijn bevindingen kenbaar zal maken aan het kabinet van de president. Starnieuws verneemt dat hij over deze kwestie in bespreking is met verschillende organisaties.

    In het artikel dat gepubliceerd is in Obsession Magazine staat dat Cultureel adviseur van de president, Paul Middellijn, een nota heeft opgesteld over de bestemming van het complex en de gebouwen. “In een brief aan zijn bestuur schrijft Stephen Fokké vandaag, woensdag 23 mei, onder andere: ‘We zeggen dank aan dhr. Middellijn voor 15 jaar lang hard werken voor behoud van ons erfgoed. Alle instanties zullen met hun achterban/besturen deze kwestie bespreken en hun standpunten kenbaar maken aan de directeur Cultuur. Dit is een vrij ernstige zaak en grijpt diep in het werk van alle gebruikers op het Complex”, staat in het artikel met als kop ‘Fort Zeelandia moet 1 september ontruimd zijn – Fort moet teruggebracht worden ‘in de schoot van het beleidscentrum’ – St Gebouwd Erfgoed Suriname onaangenaam verrast’.

    Inzichten regering
    Het artikel vervolgt met: “Sommigen panden, in het bijzonder de panden van het Surinaams Museum zullen reeds veel eerder, binnen een maand tijd ‘ingeleverd’/'gevorderd’ dienen te worden. Het ‘doel van de actie is: (…) een nieuwe culturele invulling geven aan het Complex, die past bij de inzichten van de regering. Dit houdt o.a. in dat alle gebouwen bemand zullen worden en actief zullen bijdragen aan het vormen van de culturele display van Suriname’.”

    Ook de nieuwe bestemmingen van de gebouwen staan aangegeven in het artikel van Obsession Magazine. Zo wordt de officierswoning waar Cultuurstudies is gehuisvest, het kantoor van de vicepresident. Het kantoor Surinaams Museum wordt Sranan Tori Academia/Sur. literatuur Centrum; Het gebouw SGES/Stadsherstel wordt Oso Dresi/cultureel Centrum annex expo muziek instrumenten uit organisch materiaal, terwijl het onderkomen van de Educatieve dienst Surinaams Museum het kantoor van Paul Middellijn wordt. Volgens het bericht mag het Nola Hatterman Instituut “voorlopig nog heel even” daar gehuisvest blijven. Het pand van de Staatsraad is ‘ter overweging’. Het eigenlijke fort, waarin het Surinaams Museum is ondergebracht, wordt het Carifesta Cultural Centrum c.q. Carifesta 2013 Hoofdkwartier.

    In de nota wordt naar de gebruikers van officierswoning 7 (SGES/Commissie Monumentenzorg etc.) verwezen met “een club die maar enkele keren per jaar samenkomt en die een compleet gebouw bezet.” De mail met deze informatie wordt met bezorgde kanttekeningen naar zoveel mogelijk personen gestuurd.

  • Stadsverfraaiingsproject Fort Zeelandia-complex
    vrijdag, 25 mei 2012 04:19


    Paramaribo - De directeur van de Stichting Surinaams Museum heeft een onderhoud gehad met een afvaardiging van de regering over het ontruimen van het Fort Zeelandia complex. Na dit onderhoud heeft hij deze kwestie samen met de mensen van de stichting in beraad genomen. Het is echter niet gelukt om vóór het ter perse gaan te achterhalen wat het ...

    resultaat van het beraad is. Alle panden op het Fort Zeelandia complex moeten per 1 september ontruimd zijn. Dit deelde de directeur van het Kabinet van de President, Eugène van der San, mee aan de directeur van Directoraat Cultuur, Stanley Sidoel.

    Dit gebeurde per brief op 21 mei jongstleden. De ontruiming van enkele panden, in het bijzonder de panden van het Surinaams Museum, zal binnen een kortere periode, een maand, moeten geschieden. De officierswoning (Cultuurstudies) wordt het kantoor voor de vice-president, terwijl het kantoor van het Surinaams Museum, Sranan Tori Academia/Sur. Literatuur Centrum wordt.

    De panden op het Fort Zeelandia complex zijn van historische waarde. Deze gebouwen dateren uit de 18e eeuw. Binnen enkele maanden zullen de panden, waaronder het huidige fort, voor andere doeleinden gebruikt worden. Het gebouw Surinaams Gebouwd Erfgoed Suriname (SGES) wordt Oso Dresi/ Cultureel Centrum en expo muziekinstrumenten uit organisch materiaal.

    Verder wordt het huidige onderkomen van de Educatieve Dienst Surinaams Museum het kantoor van Paul Middellijn. Het Surinaams Museum wordt voortaan het Carifesta Cultureel Centrum of eventueel Carifesta 2013 Hoofdkwartier. Het Nola Hatterman Instituut is voorlopig nog safe, terwijl het nog onduidelijk is wat er met het gebouw van de Staatsraad zal gebeuren.

    Eerder dit jaar werden de heren J. van Putten en H. van Petten, onder wier beheer de voormalige officierswoning valt, geconfronteerd met de ontruiming van het pand. Per 1 april moesten ze het pand ontruimen. Het gevolg van deze ontruiming zou volgens de medebeheerder H. van Petten zijn , dat het educatief gedeelte van het museum zal verdwijnen, terwijl het monumentaal gedeelte behouden zou blijven. Dertig jaren geleden moest het museum het pand ook al ontruimen.

    In 1995 kreeg het museum toestemming het pand wederom te betrekken. Het maandblad Obsession Magazine publiceerde deze week een artikel, waarin vermeld staat dat de cultureel adviseur van de President, Paul Middellijn, een nota heeft opgesteld, waarin hij zijn plannen kenbaar maakt via de directeur van het Kabinet van de President. Aan de directeur Cultuur is gevraagd om advies uit te brengen met betrekking tot de consequenties van het voornemen.
  • http://www.iisr.nl/cmsdetail.aspx?idrecordtarget=115

    https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHQbnIc7P3DpfkX4X_jYtTyrWMqO4rRh30RzFONtN2x9kzXy0oNyRhgXSkCleFrR7egJ8siak6OpooOh47OWjCDz-C1p7zvN1dGNO7BSZ2dB-E6Dzj6NSbU7srI4M1qQAw2WlFmYdbBBBZ/s400/acwws2012+200.jpg

    Hilde Neus, uiterst links, geflankeerd door haar Surinaamse fans.

    [quote]Discussie Hilde Neus en Sandew Hira

    In De Ware Tijd van 2 juli heeft Hilde Neus kritiek op mijn werk geuit in een artikel getiteld “De wetenschap van Sandew Hira”. Ik juich deze ontwikkeling van harte toe. Kritiek is de essentie van een democratie en van een gezonde wetenschapsbeoefening.
    Het eerste punt van kritiek van Neus is dat ik de vrijheid van meningsuiting zou beperken. Ze schrijft: “Hij prijst de nieuwe hoogleraar slavernijgeschiedenis Stephen Small omdat iedereen van hem mag zeggen en denken wat ie wil. Je hoeft het niet met hem eens te zijn. Maar Hira kijkt hier zélf helaas niet in de spiegel. Andere wetenschappers geeft hij een veeg uit de pan.” Neus maakt hier een beginnersfout in de wetenschap.

    De vrijheid van meningsuiting heeft te maken met toegang tot een podium: een krant, televisie, wetenschappelijke tijdschriften, conferenties etc. Als je de toegang tot een podium beperkt, dan is dat een beperking van de vrijheid van meningsuiting. Als je kritiek levert op iemand, dan heeft dat niets te maken met de vrijheid van meningsuiting. Als Neus kritiek op mij heeft, dan beperkt ze niet mijn vrijheid van meningsuiting.
    Waarom doet ze dan alsof ik de vrijheid van meningsuiting van anderen beperk? Het is gewoon een kwestie van spijkers op laag water zoeken.

    Een tweede punt van kritiek op mij is dat ik kritiek heb op anderen. Ze geeft daarbij verschillende kwalificaties van mijn kritiek zoals “veeg uit de pan” en “afserveren van mensen’. Neus stelt dat ik beledigend ben omdat ik het werk van dominante historici kwalificeer als eurocentrisch, koloniaal, ideologisch en onwetenschappelijk. Haar kritiek impliceert dat je het koloniale en eurocentrische karakter van sommige historici niet ter discussie mag stellen omdat zij zich dan beledigd gaan voelen.
    Maar beledigingen zijn een kwestie van ego’s. Als iemand zich beledigt voelt omdat ik na een analyse van hun werk concludeer dat ze koloniaal zijn, dan is dat jammer voor die persoon. Die conclusie is gebaseerd op feiten, logica en theoretische analyse. De enige manier om mijn kritiek te weerleggen is aan te tonen waarom de aangedragen feiten, logica en theoretische analyse niet kloppen. Als iemand aantoonbaar domme dingen zegt en ik leg dat bloot, dan mag hij of zij gaan huilen, vloeken en tieren, maar daarmee worden die domme dingen niet plotseling intelligent.

    In navolging van Maurits Hassankhan, Eric Jagdew en Jerry Egger introduceert Neus het bizarre concept van een “rationele en correcte wijze” van discussiëren. Net als deze heren doet ze voorkomen alsof dit een geaccepteerde wetenschappelijke stelling is in de wetenschap. Ze fantaseren zomaar een concept bij elkaar en halen zich een hoop problemen op hun hals. Waarom?

    1. Ze moeten bewijzen dat dit concept in de wetenschap een uitgediscussieerd concept is. Waar zijn de bronnen die dit aantonen?
    2. Ze moeten de criteria aangeven voor wanneer een discussie niet rationeel en niet correct is? Waarom mag je geen conclusies trekken over het ideologische karakter van publicaties? Op grond van welke wetenschappelijk criteria is dat verboden?

    Neus roept maar wat en hoopt dat niemand doorvraagt naar bronnen en onderbouwing. Maar in de wetenschap hoor je je stellingen te onderbouwen en is het volstrekt ontoereikend om zomaar wat te roepen.

    Er bestaat overigens een uitgebreide tak van wetenschap die gaat over de vraag: “wat is juist en onjuist” in de wetenschap en dat heet epistemologie. Het is de kennisleer die vragen stelt als: wat is wetenschappelijke kennis, hoe kom je tot die kennis, wat is waarheid. Bij de antwoorden worden aspecten betrokken als: de ontwikkeling van een theorie als een model van hoe de werkelijkheid in elkaar zit, de noodzaak van bewijsvoering met feiten. Nergens in de epistemologie is de vraag aan de orde: wat als iemand zich beledigd voelt omdat zijn werk als koloniaal en eurocentrisch wordt gekwalificeerd.
    Daarom is de hele kwestie van “rationeel en correct” zo bizar voor wetenschappers.

    Een ander punt van kritiek van Neus op mij is dat “hij citaten uit hun context haalt en alleen gebruikt wat in zijn straatje te pas komt.” Dat is weer zo’n bewering die niet onderbouwd wordt. Een wetenschappelijke onderbouwing zou als volgt gaan. Neem een citaat dat ik gebruik. Haal uit het oorspronkelijk werk het gehele citaat en laat zien dat mijn citaat een andere suggestie wekt dan het oorspronkelijk citaat. Dan heb je je punt bewezen. Wat doet Neus? Ze roept maar wat en hoop dat dat voldoende is om aan te tonen dat ik verkeer citeer. Maar zo werkt het in de bacovenwinkel, maar niet in de wetenschap.

    Tenslotte gaat Neus in op mijn berekening over het aantal slachtoffers van slavernij, de grootste misdaad tegen de menselijkheid. In de discussie over het aantal slachtoffers van slavernij wordt steeds het getal van 10-12 miljoen genoemd. Ik betoog dat dat onjuist is omdat dit aantal betrekking heeft op de mensen die getransporteerd zijn vanuit de havens van Afrika naar de Amerika’s. Ik geef vervolgens een ruwe berekening van de aantallen waarover je zou moeten praten en betrek daarbij zaken als:

    1. Het aantal mensen dat is gestorven vanaf de roof uit de dorpen tot en met de tocht naar de havens. De schattingen lopen uiteen van een factor 2 tot 5 van de mensen die werden getransporteerd: dus tussen 20-24 miljoen en 50-60 miljoen. Dit aantal laat ze buiten haar beschouwing.
    2. Het aantal kinderen dat is geboren tijden slavernij. Neus gaat in haar berekening ervan uit dat alleen de mensen die aangekomen zijn kinderen krijgen (totaal 76 miljoen), maar de mensen die geboren in de Amerika’s zijn krijgen natuurlijk ook kinderen. Die aantallen moet je ook bij de berekening betrekken.
    De ruwe schatting die ik maakte is daarop gebaseerd.
    Maar eigenlijk moet je niet schatten, maar je baseren op de demografische cijfers.
    En als je dat doet komt je tot de schokkende conclusie dat bij een gezonde ontwikkeling van een bevolking je het gigantische aantal van 400 miljoen zou moeten hebben, maar in werkelijk dat aantal veel malen kleiner is. Waarom? Omdat tijdens slavernij de Afrikaanse bevolking niet groeide, maar daalde door uitputting, onderdrukking en uitbuiting. Dat is de verschrikkelijke conclusie uit alle berekeningen.

    Mijn advies aan Neus is: roep niet zomaar wat, maar probeer je stellingen te onderbouwen met feiten. Het verhaal over de cijfers is een stap in de goede richting, maar al het andere is volstrekt uit de lucht gegrepen. En in de wetenschap gaat het daarom: onderbouwing van je stellingen met feiten.

    Sandew Hira[/quote]

    Zou er een reactie van gouvernante Hilde Neus bestaan op deze discussie en het feit dat zij door Paul Middellijn en de Surinaamse regering onttroont is?

donderdag 3 mei 2012

BADAL, OR THE SUICIDE OF A REFORMED HOUSENIGGER

BADAL,

OR THE SUICIDE OF A REFORMED HOUSENIGGER

By Egmond Codfried

PREFACE

This is a collection of current internet texts about Anil Ramdas and Badal. The purpose is to urge people to read Anil Ramdas, and especially what he has to say about the direction The Netherlands has taken in regard to its minorities. He foresaw a new holocaust against the allochtonen.

COLOPHON

Published by Egmond Codfried
Not for trade
3 may 2012

CONTENTS

REVIEW: BADAL, OR THE SUICIDE OF A REFORMED HOUSENIGGER

Anil Ramdas: ‘Wij zijn de grotten uitgekomen, weet je nog?’

Een noodzakelijke fantasie

Anil Ramdas over India: “Tweedehandsjournalistiek is aan mij besteed”

Een genadeloos zelfportret 

Armen zijn niet goed

Waarom praktisch idealisme misschien wél helpt

„Ik wou dat we nog gevaarlijk waren”

Een socratisch gesprek met een Surinaams accent

Joost Zwagerman verpulvert Anil Ramdas
Anil Ramdas en de naargeestige kinderen van Adolf Eichmann
Vrij Nederland: Anil Ramdas: 'We zijn allemaal expats'
Anil Ramdas en hoe Badal voorliep op de zaken
Hopelijk is dit niet Ramdas' echte leven
Titels van Anil Ramdas in de KB
Anil Ramdas (1958-2012): Dit dossier KB is bijgewerkt tot 17 februari 2012
DBNL: Anil Ramdas, Secundaire literatuur over Anil Ramdas in de dbnl

17 april 2012 om 15:21

2 MEI 2012 OM 17.10

Review:

BADAL, OR THE SUICIDE OF A REFORMED HOUSENIGGER

by Egmond Codfried

Anil Ramdas (1958-2012) was a great and prolific Surinam journalist, writer, publicist and TV presenter in the Netherlands. He was also a director of De Balie, where important social debates are staged. He was considered an important and accomplished Surinam Indian intellectual who interviewed many famous writers derived from the subcontinent, and was the VS.Naipaul specialist of The Netherlands. Ramdas knew all about the history of Indian Cinema. But he recently took his own life, on his birthday, which was a sad shock to me. Badal is an interesting autobiographic work, and a quintessential, extravagant Surinam novel, virtuously written, full of colour and music. With subtle humour, set at international locations, and filled with famous people.

The reports are conflicting; some write that Ramdas insisted Badal was not autobiographical. I would suggest that until a biography is written we go by autobiographical in order to benefit from his life and thinking. Ramdas saw a new Holocaust coming against the allochtones in The Netherlands, even against himself who had went all out to be just like the white Dutch. His conversion must have been between 2009 and 2011, between ‘Paramaribo, de vrolijkste stad in de jungle’ (2009) and ‘Badal’ because the first book has no criticism of The Netherland or The Dutch. It would have seemed more fair to me if next to the criticism of Surinam, he would have acknowledge that Surinam was plundered, and was fighting its way out of post-colonial hell. He assumed the usual superior tone of the Dutch we know so well, of people who hate us, and do not want us to prosper, who block different partnerships and new financial partners for Surinam. Ramdas wrote to highlight our weaknesses and failures, to satisfy the Dutch, and to be popular among them. For this he qualifies as a housenigger, and his sad demise should be a warning to other houseniggers.

This is reinforced by his own admission. He was as a man who sold his soul to the devil, and realised his mistake, but could not redeem himself due to personal demons. Even Badal in itself shows Ramdas as a writer playing both sides, not really coming clean, and withholding any criticism of the Dutch elite. The attacks Surinamese ministers and the president, but not a word about the incompetent Dutch government, shows a strange bias. Are they above criticism, are they gods? As any good Dutch writer, he self-censures himself, by only finding fault with the little people, and Ramdas singled out the poor and uneducated Dutch he labelled as ‘white trash.’ It’s telling that in his youth he belonged to the group of Surinam Hindustanis who were so insanely racist against Blacks, that they even opposed independence, and set fire to valuable historical buildings, terrorising the whole nation. Strange to think that both India and Indonesia fought for their independence, and while the Indians and Indonesian in Suriname are strongly identified with their countries of origin, this does not seem to include their pride of independence and prosperity. So as much as I’m hurt by his dead, and in view of his important adding to the Surinam literature canon, in spite of himself; his mentality should be denounced as a housenigger, or ‘colonialist’ as he calls it. His unadulterated hatred of Blacks was what made him attractive to the Dutch, who take great pains to divide the allochtones among themselves.

I early on decided not to read his work or watch his programs as I did not like his tone of voice when he discussed Surinam and Surinamese in the same dismissive and superior terms as the Dutch always do. I considered him a Surinam Hindustani housenigger. Ramdas confesses in ‘Badal’ to adopting the sweeping anti-Muslim views of his white newspaper colleagues, in regard to the Khomeini Fatwa against Salman Rushdy, in order to be accepted. Although he privately held a different, and more benevolent, Surinam derived view of Muslims. Little did I know that this was what also broke him up, as he came to realise his mistake. He finally saw The Netherlands through the eyes of the anti-colonial activists, and thus the same people he at the start of his stellar rise to fame would openly ridicule. Which had offended me so much. Ramdas realised that all his efforts to belong, to be accepted by his white colleagues failed, when Dutch politics recently took another, stronger anti-allochtonen turn. Suddenly it was normal for journalist and intellectuals to speak with great disdain and loathing about coloured and Muslim citizens, as the great threat to the Dutch security, and civilisation.

He immediately recognized the mood as akin to what went on before the last Holocaust (1933-1945). First he had attacked his white colleague’s by arguing that Dutch literature ignores allochtones. And he singled out for criticism one popular writer who did have a middle class and educated Black woman in his novel, but depicted her in a demeaning way: no better then a Black whore. This let to a big to do, bringing him national fame, but had whites feeling themselves attacked and (as usually) ‘undeservedly’ stereotyped as racist. He next planned an essay, to top the first one, about ‘White Trash,’ arguing the crisis in Holland as a break down in civility, and a lost of culture. He saw the people who voted for the anti-foreigner parties as ‘white trash.’ Causing whites to completely turn away from him. I feel he read a lot off and about Thomas Mann. Perhaps Ramdas was to be the Thomas Mann of Surinam literature, if he had lived.

But he also seem to have realised that the educated, and cultured Dutch elite was equally behind these parties and their ideas. This seems to have caused a total breakdown in relations with the Dutch, and his discomfiture. The Dutch cannot be criticised as they regard themselves as perfection personified. But at the background, and steadily getting mixed with his professional career was his terrible addiction to alcohol. His substance abuse by his own admission went total out of control and he became a public spectacle. He was fired and lost his prestigious position as correspondent in India for the NRC Handelsblad, a major Dutch newspaper, as he battled a major health crisis. A position any journalist would give his left testicle for. Even as he gained a new chance as the De Balie director he could not regain control of his drinking and he was fired for mismanagement. He further horrified his Surinam fans by admitting on TV to take medicine for his anxieties, which drove him to drink. Next ‘Badal,’ his major, assumed autobiographical novel came out, and according to reports this did not establish him as a major Dutch novelist as he expected, which fact, next to the deterioration of his family live, led to his suicide. His death was eerily foretold in this novel, which left me heartbroken, and angry at the Dutch.

For all its pretensions of honesty, I’m still missing a true analysis of the role of our stealing Dutch elite: who are deflecting attention to allochtones. The elite is always spared by cowardly Dutch writers, who are eager so to join the elite. Every failure has to be presented as a personal failure, and cases like Ramdas are falsely used to proof that the coloureds can rise to any position. Yet we Surinamese should understand that The Dutch consistently through history only like to deal with sell-outs. This is important, as we will look into the coming Holocaust and how members and leaders of the victimised groups are employed to deceive and murder their own kind. Also missing is an insider analyses why all Dutch newspapers, and news programs sound the same? Why, for example, we were not told that parliamentarian Ayan Hirsi Ali, was an illegal Somali woman: while she was also raising hell? We were informed that Dutch Somali’s ‘mysteriously’ fled the Netherlands to Britain, but not because of their group persecution suffered at the hands of then Deputy-Minister Mark Rutte, our present crypto-sexual Prime-Minister; when they tried to inform the media about her illegal status. I ‘m still reeling from the admission of Badal of ridiculing the anti-Pieterbaas activists, because Surinam Hindustanis think of themselves as Caucasians, and cling to the fallacy of purity of race; no matter how black in looks, and feel closer to their white Caucasian brethren, then to the Black Surinamese.

As a Surinam Black his books are useful to explain Surinam Hindustanis to me. My whole life I was one of these Black Surinamese Ramdas writes about who took great interest in Indians. Weekly visiting De Paarl and Jasodra to admire the antics of Rajesh Khanna or Amitabh Bachhan. Joining a Cautal group to celebrate Holi. But I was astounded to read in ‘Badal’ that Hindustanis do not eat soup, which they also consider something of the Blacks. Poor Indians. I myself was raised on rice in one soup or another and would kill for a bowl of Cassava Soup with smoked fish or Grated Plantain Soup with plenty of coconut milk. Yet, I remember a Hindustani acquaintance hesitating when I offered him this refined Plaintain balls soup, made by my mother. I had served him beef already, so I assumed he was well versed with the Black kitchen, once this beef-taboo was out of the way. Then most talkative Hindustani taxi driver, a most pleasant raconteur and chronicler of Surinam life, who diverted me on the one-hour jungle way drive to the airport, informed me that Hindustanis frequented Black Winti witchdoctors because of their powerful spell. Earlier a Hindustani lady acquaintance told me a tale of an attempt at sexual molest by such a doctor. Seemingly a hazard that comes with the territory, and is just like these Catholic priests raping those young boys. The taxi-driver talked a great deal about Brazilian prostitutes, how they walk around naked and like to sleep together in a bundle; so I assume Hindustanis do have illicit sex. Yet according to Ramdas they look with horror at Blacks, doing the sexual things they do. I must assume that while Blacks are very open and bragging about Black anything, Indians are secretive and thus quite hypocritical. Maintaining a family oriented facade, and a god-fearing front, while in secret matching Blacks in all their sinfulness. But I’m not complaining; things are improving in Surinam and there is vice-versa integration and race-mixing too. I do hate the infighting.

I was amazed how Ramdas questioning look at the Dutch matched mine. But he is quite a character and did not benefit from an anti-colonial upbringing. Some arguied that Suriname was not ready for independence: but then no country ever is. While he tells us how he set out with a group to put fire to colonial government buildings, but got cold feet and got out the car, I was rejoicing in Surinam’s independence in 1975. Yet we both left in 1980, he a year older then me. On my arrival I early on recognised that the Dutch were very different indeed from the benevolent image presented to us, in person, in writing, and via the Dutch Newsletter we were shown before every movie in our cinemas, called Polygoon Journaal. In their own environment hey sounded bloodthirsty and backward. Soon one man tried to frighten me by allowing his large dog to softly maul my arm, thinking I would flee screaming, as other foreigners are apt to do. And being steeped in traditions and stories around slavery, I always resisted being turned into a housenigger. This made me an outsider, yet I followed everything from the first ring. But at great cost to my emerging public success. Like my refusal to hand over the rights to my slavery drama Maria Susanna Du Plessis (1739-1795), as it was suddenly last minute decided that my rewrites with the dramaturgy would not do, and persons unknown to me should be given carte blanche to make the play. I was further instructed not to visit rehearsals, but await the premiere to see what had become of my historical play. The play was already sold to 24 theatres and public were buying tickets already. I refused, sensing this was planned from the beginning, to force my hand and delete my anti-colonialist views. And housenigger Blacks were involved in this horrible charade too. So I missed out at my one shot to possible greater success and fame. But mind you, I’m not complaining.

Instead I took to novel writing and scientific research, already getting a taste when I researched this historical play. By chance I found a portrait of Maria Jacoba van Goor (1687-1737) a rich regent class woman who looked classical African. She was Isabelle de Charrière’s (Baroness Belle van Zuylen) granny, yet was missing from her biographies. By looking for the grandmother I stumbled on a major eurocentric secret, namely that Blue blood is Black blood (1100-1848). The highest Dutch and European nobility was described as brown and black of complexion, while some also had classical African looks. Those were considered pure of blood. De Charrière moved in The Netherlands, and later in Swiss, in a circle of persons connected with Surinam. Baroness Maasdam was a granddaughter of Governor Cornelis van Aerssen, and was described by her cousin James Boswell as ‘Mrs. Maasdam black as chimney. Her husband, the baron of old nobility, he called ‘Chimney sweeper.’ De Charrière wrote a poem about this black baron: ‘About his brown black complexion, (1774) and asserted in a letter that his family, of the highest nobility, was famous for being ‘swarthy.’ In Swiss she met Pierre-Alexander Du Peyrou, an absent Surinam plantation owner, connected to the Van Sandick family, and a friend and benefactor of J.J. Rousseau. He was actually the first to publish Rousseau’s work, with the money earned by Surinam slaves. Interestingly Boswell describes his master Rousseau as: ‘A genteel Black man in an Armenian coat,’ while Rousseau writes about Du Peyrou’s ‘dark brown complexion.’ Van Goor’s mother was a niece of Rembrandt, who often depicts himself as Black. Slot zuylen was visited by royalty and Willem van Oranje (1533-1584) was described as ‘More brown then white’ and ‘Bruyn van verve ende baerbe.’(Beresteyn 1941) some prints show strong Classical African facial traits and a dark brown colour.

De Charrière married and settled in Pays de Vaud, a region in Swiss where the people are brown, and she earlier had self-described in a penportrait for Boswell as: ‘She does not have the white hands, she knows this, and even jokes about it, but skin colour is no joking matter.’ This was towards the French Revolution when human races were invented and the nobility lost its power, and the dark complexion had stood for nobility and Black Superiority. Whites were the serfs, outcast and until 1848 were considered shoe leather. Whites were routinely condemned to life flaying, and there was a human leather industry. Whites as we know them today were only emancipated in 1848. From this year, which also marks a major change in the Dutch constitution stripping nobles from their ‘privileges?’ The image of the Moor; used by the Ancien Regime to symbolise blue blood: was added to the St. Nicolas feast, and became Pieterbaas. This yearly feast, celebrated during an atmosphere of national hysteria, should be understood as a racist initiation, to make young children aware of their whiteness. Racism should be understood as a liberation ideology, for whites did not want to be ruled by Blacks ever again. This fear still runs deep, and whites will not even acknowledge black portraits of their former rulers, as the concept of a Black king is too upsetting to them. Even now. But as Blacks have overcome the degradation of slavery, and every white Dutch is perfectly safe in Surinam, this cannot be said about the position of Blacks and others in The Netherlands, and the rest of the World. That’s a reason for me to call for The Second Enlightenment to end White Supremacy, and the Era of Revisionism (1848-1941).

This knowledge is missing in the writings of Anil Ramdas. Though I have sent some papers and emails to De Balie, never receiving an acknowledgement. His ideas are like those of the Dutch, accepting ‘we don’t know’ as scientific answers about the many Moors in European art, literature, language or heraldry. When I observe people like Ramdas who struggle to be accepted as intellectuals I always hear Glenn Close in ‘Liaisons Dangereuse’ ridiculing Chevalier Darceny as: ‘Like a true intellectual he is intensely stupid’ and she cautions another ‘to make a concerted effort not to sound like the latest novel.’ Much of the trivia he pushes as knowledge left me yawning, and wondering why he does not offer something useful. Ramdas has Badal call himself a ‘charlatan,’ as he early conceded that he played a role to be accepted by whites.

But even anti-colonialism is in some ways co-opted by the status quo. And only Blacks love Blacks, most of the time. Thus only Blacks will rejoice in the discovery of Black Kings. The eurocentrist worldview is based on a great lie, whitening all of European history by the use of whitened portraits, and their grossly fake history was fixed in 1848. Any amendment might lead to a collapse, so no attempt is made to re-examine European history. Thus any Black trying to readdress Dutch history is a threat; he is dabbling with state secrets, as state racism keeps white supremacy in place. So on 27 September 2011 I was slapped with a travel ban, by the building society no less as my sudden slave master, forced to sign an ‘agreement’ in front of a judge during a law suit (Kort Geding). If I want to travel for more then three weeks, I need to give the renter before two weeks notice, and he may object. This has to do with the housing shortage in the richest county in the world, and puzzlingly; my travelling seems to add to this problem. Only god knows what comes next, but troublemakers in The Netherlands usually die of strange car accidents. While I’m seeking redress and annihilation of this ban, I’m accosted by the AIVD (Dutch Secret Police) for a forced ‘enquete,’ about my views on ‘the living conditions in Holland.’ Even if I decline, I need to phone them. I consider myself a person who is politically prosecuted.

I tell my fans that whites are bad news. They are bad news because they are fucked up. They are fucked up because their ancestors were used as shoe leather. Flaying alive was a normal punishment and this fear and hatred has settled itself somehow as part of the white psyche. The essence of whiteness is the hatred of Blacks. Whites hate and fear Blacks, especially the educated ones, because they were ruled and oppressed, while civilised and christianised, by Blacks. This I have concluded after noticing how uniformly whites, worldwide, respond with ridicule, hatred and senseless denial when I present them with my evidence. I came to define their behaviour as mental aphasia induced by great fear. Many Dutch reminded me of the slave masters of old, as if threatening me with a whipping for defiling their sacred superior history. But the whole of Dutch history is a great lie, hiding that the Ancien Regime was Black. Isabelle de Charrière, Belle van Zuylen, did not consider herself part of the Graauw, the Canaille, the Mean People, as white serfs were called; so it’s silly to talk about her in terms of ‘We, the Dutch.’

Next their fantasy version of the Holocaust (1933-1945) leaves us Surinamese blind to the threat. Not only Jews were murdered, but also Blacks, Roma, Gays, East Europeans, the handicapped, the elderly and Jehovah’s Witness’. I suspect that the Polish nobility remained black and brown and irritated Hitler. As he had all the Rhineland bastards, off spring of Senegalese troops, sterilized and murdered. Hitler had many Jews in his army. The Netherlands showed with 90% the greatest killing among its Jewry, more then nazi-Germany and twice the number for Belgium. Again the lying Dutch scientist claim not to know; while the facts show that the Dutch, in great numbers, helped the nazi enemy to kill their fellow Jewish citizens. One should read De kleine Sjoa by I.Lipschits, how the surviving Dutch jews were maltreated when they wanted their goods and children back; to understand my point. Allochtonen are now placed in the same position as the European Jews by the aid of the public media, as enemies of Europe; and the next holocaust is prepared right under our noses. Allochtonen who acts as houseniggers like Ramdas used to do, should be viewed as the ‘Joodse Raad’ (1941-1943) who loyally executed nazi orders to select Jews for gassing in Germany. Telling Jews not to resist, not going into hiding, and submitting their weapons to the occupier. They were also like the Dutch government who en masse helped to identify its citizens as Jews, according to the Neurenberg Laws. The present definition of Allochtones sounds a lot like the Neurenberg definition of Jews. Chillingly, there are no houses built today, a housing shortage is stated towards rationalising my travel ban; as if the Dutch expect many houses to become empty. The unemployed need to look for work, while there are no jobs, while Poles and Romanians pour in; again as if the Dutch are expecting a great exodus of allochtonen. The holocaust was first a major robbing of Jewish property, art and money. And it ended with the extraction of gold teeth of the murdered victims. And the Dutch knew, and were informed by the NSB newspaper, studies and press reports; about the fate of the Jews, making their: ‘We did not know, we were only doing our work,’ a great lie.

The Dutch system today is collapsing because of uncontrolled greed and the non-existence of a system of check and balances. A Holocaust is then a reset and a radical austerity measure with slave labour, reducing the population by mass murder and forced migration, murdering pensioners, the institutionalised and others who enjoy state benefits. The people in power use any mean to hold on to power, brainwashing its people through the state media. This economical crisis is human made, while the escape plan is that the same robbers of our tax money will also take us out of this crisis. How ingenious. They might start a war against Iran and declare foreigners the fifth colonna, who knows. God knows we are still having primitive wars, and if they have convinced the white Dutch in sufficient numbers about the need to deal with the foreigners, nobody can stop them. Surinamese should thus make plans to flee, their beautiful self-owned homes will be taken, and the Surinam government must prepare for hundreds of thousand refugees. Many will be half-Dutch, with no love or knowledge of Surinam. They should be conveyed to the jungle to build a new capital, in order not to overwhelm the slim conveniences and institutions the Surinamese contrived to found or maintain.

‘Badal’ does not inform us about the reasons why Badal’s long suffering wife left him and why even his children view him from a young age with loathing and and lively contempt. Quite unsettling. Why could he not charm his children? The angelic and mysterious women like S. and Ahn he charms and courts, reminds me of a self-aggrandizing Fellini, as they champion him as the Great Intellectual. Apart of his drinking he must have done other things to his family and friends of which he must have been very ashamed. Causing fights, adultery, wife battery, children torture, and psychological warfare, breaking things, bringing ill repute, and humiliation? I strongly feel that Ramdas’ anxious nature made him a premature shooter, as sex goes curiously missing from his books. I was gripped by the personal suffering, as alcoholism is a truly horrible disease. How is it possible that an educated person cannot ask for help? Yet this confirms to me that a housenigger is on all levels a bad person. He is a liar, a deceiver, trampling on death bodies in his wake. Was I not defrauded of my historical play about Masra Quassy by two houseniggers, talking about Black solidarity; while one is the highest-ranking Surinam Black on Dutch TV. A true housenigger of state. Not only shamelessly stealing my play, but mocking me too. Their role is to torture anti-colonialist, to attack and ridicule. And again Holland only deals with house niggers. Like selling your soul to the devil, who will next come to collect, not accepting to be cheated by a sudden conversion, as Badal did found out.

Nonetheless, ‘Badal’ is a major Surinam novel; Ramdas wanted to be Dutch, or a Migrant or a Cosmopolitan. Well he was not, his life ended as if he never left Surinam and was in truth still some alcoholic, Nickerian rice farmer, who hit a mid-life crisis, was abandoned by his longsuffering wife and children, and who next took his own life. Is DNA our fate? The story is a Surinam story of ill fate, with a Surinam cadenza, no matter at what spectacular location in South Africa, Washington, London or Delhi it played out. Because he remained very much a Surinam Indian, that to me is still a mysterious species, who seem to have a unity of mind not seen with Blacks, their great rivals in Surinam. To be Surinam Indian is to be severely critical about anything these Blacks do, so we know little about them, when there are no Black traditions to denounce. They keep mum about failures among Hindustanis, or injustices met at the hand of their pink Caucasian brethren. Hindustanis are playing at the role of successful immigrants, ideal immigrants to the hilt and end up coming across as frauds. They have a youth who take to soft-drugs as ducks take to water, suffer family oriented abuse, and a high incidence of suicide among their teenage children. Ramdas has a subtle humor, based on keen observation. The book reads like a stylish movie, with intimate conversations at stark settings with an Michelangelo Antonioni and Monica Vitti atmosphere, interspersed with colourful flashbacks at international locations. Some contrived nudity, but again curiously: there is no sex. The soundtrack will be a mixture of Offenbach’s opera, pop, jazz, qawwali and ‘A Night Like This’ by Caro Emerald. The extensive trivia presented as intellectualism should be cut, and personal clashes invented for the film script to reveal Badal’s character. The whole should be a passionate re-examination of the past, ending with the mournfully failed abstinence and the intentional dead by drowning on the swelling sounds of ‘Casta Diva.’

I feel the eternal soul of Anil Ramdas should be immediately taken back in grace and we need to have a Surinam street named after him. To honour his virtuosity, his successes, his bringing of cosmopolitism and Bollywood glamour to Surinam literature. As soon as possible.

The Hague, April 2012.

Badal,

Een Roman, by Anil Ramdas

Uitgeverij de Bezige Bij, Amsterdam, 2011, 412 pages